Tabela 5. Typowe chromofory i odpowiadające im przejścia elektronowe
Cliroinofor |
Związek |
Przejście elektronowe |
[uin] |
emax [din3- mol1 cin_i] |
>C=0< |
etylen |
71 *71* |
180 |
13000 |
>C=0 |
aceton |
JI—*7t* |
185 |
950 |
II—*K |
277 |
20 | ||
układ aromatyczny |
benzen |
Tl—*71 |
200 |
8000 |
255 |
220 | |||
—N=N— |
azometan |
II-+71 |
347 |
1 |
Oferowane są trzy typy detektorów UV:
• pracujące przy jednej długości fali, X = 254 nm,
• pracujące w całym zakresie UV, a nawet VIS, z moŚliwą płynną regulacją długości fali promieniowania (w zakresie 190 - 600 nm),
• detektory typu diodę array.
W detektorach tych stosowana jest przepływowa komora pomiarowa (Rysunek 9) o długości optycznej wynoszącej 10 mm i objętości 0,01 ml.
wlot cieczy z kolumny
Rysunek 9. Schemat przepływowej komory pomiarowej detektora UV-VIS; 1 - okienka kwarcowe, 2 - droga optyczna, I0 - natężenie wiązki promieniowania padającego na próbkę,
I - natężenie wiązki promieniowania przechodzącego przez próbkę (Szczepaniak W., Metody instrumentalne w analizie chemicznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997)
Najprostsze monochromatyczne detektory UV umożliwiają wykrywanie chromatografowanych substancji przy jednej długości fali - 254 nm. Jest to długość fali światła pochłanianego przez większość substancji organicznych (około 65 %).
Obecnie powszechnie stosowane są detektory spektrofotometryczne, w których możliwa jest płynna regulacja długości fali. Taki detektor, po zatrzymaniu przepływu fazy ruchomej, umożliwia rejestrację widma absorpcji substancji znajdującej się w detektorze i ustalenie długości fali, przy