672580919

Epilema — Epoki uj historii literatury 31

Informacja. Intryga. Kolizja, Koloryt lokalny. Komentarz autorski. Koncepcja. Konflikt. Kontrakcja. Maska. Materiał fabularny. Miejsce akcji. Motyin. Motywacja. Napomknienie. (Narracja. Narrator. Niedomówienie. Obraz. Odbicie rzeczywistości. Opis. Opowiadanie. Osnowa. Perypetia. Porte-parole Postać literacka. Problem. Problematyka. Prolog. Przedakcja. Przemilczenie. Puenta. Punkt kulminacyjny. Ramy kompozycyjne. Realia. Relacja. Rezoner. Rozwiązanie akcji. Rozwój akcji. Sobowtór. Sytuacja. Temat. Tendencja. Teza. Tło. Topografia. Treść.Typ. Warstwa. Wątek. Zawiązanie. Zdarzenia.

Epilema zob. Uprzedzenie.

Epilenion. W poezji antycznej pieśń ku czci Bachusa, opisująca winobranie i tłoczenie wina.

Epilog. Końcowa,    zamykająca

część utworu.

Epinicion. Hymn zwycięstwa, oda tryumfalna na cześć zwycięzców. Np. J. Kochanowski; Pieśń zwycięska do króla Stefana w

r. 1582.

Episeuksis zob. Powtórzenie bezpośrednie.

Epistolografia. Sztuka pisania listów ; twórczość w tym zakresie.

Epistoła zob. List.

Epitafium. Napis nagrobkowy lub utwór o tej formie podawczej. Np. J. Kochanowski: Epitafium Kaspra Kochanowskiego, pisarza sandomierskiego.

Epitalamium. Utwór ku czci nowożeńców. Np. J. Kochanowski: Epithalamion abo pieśń weselna na gody I. O. Jana Zamoyskiego... z Gryzeldą Batorówną...; S.Trem b e cki: Epilalamion Hipolitowi i Belinie czyli miłość nowych małżonków.

Epitaza. Zawiązanie węzła dramatycznego, napięcie akcji.

Epitet zob. Określenie poetyckie.

Epitetum ornans zob. Określenie zdobiące.

Epitoma. Streszczenie, wyciąg.

Epitryt pierwszy. Stopa o wzorcu v---(s S S S).

Epitryt drugi. Stopa o wzorcu

—    v--(S s S S).

Epitryt trzeci. Stopa o wzorcu

-    -v-(SSsS).

Epitryt czwarty. Stopa o wzorcu

---v (SSSs).

Epizod. 1. zob. Epejsodion. 2. Zespół motywów dynamicznych słabo związany z akcją główną; wtrącone w fabułę rozbudowane opowiadanie o jakimś zdarzeniu, postępowaniu osoby itp.

Epizodyczny. Wpleciony w akcję, poboczny.

Epoda (Epodos). 1. W starogreckiej liryce chóralnej ostatnia zwrotka, dodana po strofie i antystro-fie. 2. Starogrecka strofa wierszowa, dystych złożony z dwóch wersów jambicznych lub dakty-licznych różnej długości; również nazwa wersu krótszego lub całego tak zbudowanego utworu

Epoki w historii literatury. Duże okresy w dziejach literatury powszechnej i literatur narodowych, wyznaczane zależnie od założeń periodyzacji, dawniej na