5.000 + 3.000 + 1.000 = 9.000 pin netto
Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów. Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:
1) będących konsekwencją nie wykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych,
2) ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje na dzień wyceny,
3) magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji,
4) kosztów sprzedaży produktów.
W przypadkach uzasadnionych niezbędnym, długotrwałym przygotowaniem towaru lub produktu do sprzedaży bądź długim okresem wytwarzania produktu, cenę nabycia lub koszt wytworzenia można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasu towarów lub produktów w okresie ich przygotowania do sprzedaży bądź wytworzenia i związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu. Jeżeli natomiast wartość zapasów wyrażona jest w walutach obcych, wycenia się je po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. Różnice kursowe powstałe na dzień wyceny również mogą być, w uzasadnionych przypadkach, zaliczone do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów.
W obrębie wymienionych wcześniej generalnych zasad wyceny zapasów uregulowanych przez ustawę o rachunkowości dopuszcza się również pewne uproszczenia. W przypadku materiałów i towarów możliwa jest wycena w cenach zakupu, natomiast produkty w toku produkcji można wycenić w wysokości bezpośrednich kosztów wytworzenia lub tylko materiałów bezpośrednich bądź nie wyceniać ich w ogóle. Takie rozwiązania można jednak zastosować tylko wtedy gdy nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki.
Na tym etapie wyceny możemy spotkać się z sytuacją, w której ceny nabycia albo zakupu, lub koszty wytworzenia zapasów jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne. W takim przypadku wartość stanu końcowego zapasów wycenia się przyjmując jedną z poniższych metod: