6790847373

4 BACHO'^X ’98

komputerowej, mianowicie o grafice obwiedniowej, zwanej czasem grafiką wektorową.

Otóż reprezentowanie grafiki za pomocą map bitowych, oprócz licznych zalet, ma parę wad. W praktyce uciążliwa jest z reguły duża objętość plików zawierających mapy bitowe. Ponadto grafika dyskretna związana jest z konkretnym urządzeniem, głównie z jego rozdzielczością, co wiąże się z kolei z koniecznością skalowania przy zmianie urządzenia. Skalowanie map bitowych jest dość kłopotliwe - wrócimy jeszcze do tego tematu. Podobnie inne, równie proste przekształcenia map bitowych, takie jak pochylenie, obrót o kąt różny od wielokrotności 90°, itp., sprawiają zasadnicze kłopoty.

W przypadku grafiki zawierającej dużą liczbę szczegółów (np. zdjęć) wad tych uniknąć się w zasadzie nie da. Często jednak grafika przedstawia bardzo proste obiekty, np. płaskie figury geometryczne. Wówczas możliwy jest abstrakcyjny, bardzo zwarty opis elementów graficznych, nie odwołujący się do dyskretnej struktury urządzeń wyjściowych. Aby zdefiniować płaski obiekt graficzny, wystarczy określić kształt jego brzegu czyli obwiedni - stąd właśnie nazwa tego sposobu opisu grafiki. W zamierzchłych czasach kontury bywały przybliżane za pomocą łamanych, czyli za pomocą ciągu wektorów -stąd określenie grafika wektorowa. Niektóre programy do dziś stosują ten archaiczny sposób, tak na przykład reprezentowana jest grafika w formacie WMF - Windows Metafile.

Istnieje wiele języków abstrakcyjnego opisu grafiki. Użytkownicy T^X-a mieli szansę zetknąć się co najmniej z dwoma: jeden to METR FONT, służący do opisu fontów T^pt-owych, drugi to POSTSCRIPT, język opisu stron tekstowo-graficznych, w który wyposażone są niektóre drukarki i praktycznie wszystkie fotonaświetlarki.

Oczywiście w ostatecznym rozrachunku grafika musi zostać sprowadzona do postaci dyskretnej, ale wygodne bywa pozostawienie tej fazy odpowiednim programom - staje się ona wówczas dla użytkownika prawie niezauważalna.

Na przykład zamiast przechowywać fonty na dysku można przechowywać jedynie źródła METRFONT-owe, a zadanie tworzenia map bitowych, czyli fontów PK dla konkretnego urządzenia, można wykonywać jedynie w razie potrzeby. Zarządzać tym procesem może odpowiedni sterownik, czyli program przetwarzający plik DVI na dane dla danego urządzenia. Po wykonaniu zadania fonty PK mogą być z dysku nawet usuwane, gdyż ponowne ich wy-