10 BACHO'^X ’98
siałaby mieć wielkość 64 x 64 pikseli, co prowadzi do rozdzielczości 9600 dpi, w praktyce nieosiągalnej.
To tłumaczy, dlaczego większość programów graficznych nie obsługuje większej liczby odcieni szarości niż 256 - współczesna technologia na razie nie umożliwia skutecznego odtwarzania szerszej gamy odcieni. Nie bez znaczenia, rzecz jasna, jest też fakt, że liczby z zakresu [0,255] mieszczą się w jednym bajcie - usprawnia to znacznie obróbkę danych ze względu na przeważającą współcześnie bajtową architekturę komputerów.
Ludzkie oko ma taką dziwną właściwość, że dowolny postrzegany kolor można zastąpić mieszaniną trzech stosownie dobranych kolorów podstawowych (prawo Grassmana). Cecha ta pozwoliła na skonstruowanie kolorowych monitorów - monitory modelują barwy emitując światło będące mieszaniną światła czerwonego, zielonego i niebieskiego; „R”, „G” i „B” to początkowe litery angielskich nazw tych kolorów podstawowych: Red, Green oraz Blue.
Zatem od cieniowanych map bitowych jest tylko krok do kolorowych -wystarczy, by elementy macierzy Vij zdefiniować jako trójki liczb (r,g,b). Każda z liczb r, g, b przyjmuje - jak można się domyślić - wartości 0, 1, 2,... 255. Programy interpretujące kolorowe mapy bitowe zakładają na ogół, że poszczególne składowe opisywane są tak jak w przypadku cieniowanych map bitowych - (0,0,0) oznacza czerń, (255,255,255) - biel. Konwencja ta, podobnie jak konwencja związana z poziomami szarości, bierze się stąd, że 0 oznacza brak emisji światła, a 255 - maksymalną emisję.
Można też myśleć o reprezentacji koloru nie jako o macierzy trójek liczb, a jako o trzech macierzach liczb z zakresu od 0 do 255 V^\ odpowiadających „poziomom szarości” barw składowych. Niektóre programy zapisują dane w ten właśnie sposób, inne wolą zapisywać kolejne trójki. PostScript jest w stanie poradzić sobie z oboma rodzajami zapisu, aczkolwiek częściej można spotykać zapis w postaci tablicy trójek.
Przy przetwarzaniu kolorowych map bitowych czasem zdarza się, że trzeba zamienić kolor RGB na szarość. Magiczna formuła opisująca tę zamianę ma postać ([4], s. 304):
(3.1)
s = 0,3 x r + 0,59 x g + 0,11 x b