Tendencje romantyczne zaznaczyły się w sztuce ogrodowej poprzez parki angielskie sprawiające wrażenie naturalności i dzikości, dzięki swobodnie rosnącym drzewom, krętym ścieżkom, sztucznym wzgórzom, grotom, wodospadom, tajemniczym świątyniom dumania, itd.
- Zofijówka Potockich w Humaniu
- Aleksandria Branickich w Białej Cerkwi
- Arkadia Radziwiłłów w Nieborowie
Główną przyczyną zmian w ogrodnictwie było zainteresowanie naturą, które przejawiało się w upowszechnieniu dwóch typów ogrodów: angielskiego (bujnego, naturalnego, pełnego tajemniczych zakątków) i francuskiego (uporządkowanego, harmonijnego, sztucznie skomponowanego).
Romantyzm cechował się dążeniem do integracji wszelkich sztuk, zacierania granic między muzyką, słowem i obrazem.
Obok literatury romantyzm najpełniej rozwinął się w muzyce, którą wyrażano poprze skomplikowane i subtelne uczucia, trudne do ujawnienia w słowach. Kolebką muzyki romantycznej były Niemcy, a jej prekursorem stał się Ludwig von Beethoven, który do swoich utworów wprowadził żywioł emocji i uczuć. Pisał koncerty, uwertury, poematy symfoniczne, pieśni, jest autorem dziewięciu symfonii. W swoich utworach pragnął wyrazić m.in. idee wolnościowe, romantyczny bunt, gorycz i pesymizm wywołane krytycznym dystansem wobec otaczającego świata. Ważną rolę odegrała idea syntezy, czyli odbierania świata za pomocą różnych wrażeń zmysłowych, wzajemnie się przenikających. Stąd ogromne znaczenie zyskuje opera , poprzez którą realizowano romantyczne hasła sztuki uniwersalnej. Opera romantyczna narodziła się w Niemczech, a rozwinęła we Francji.
Niemieckim twórcą opery był Karol Maria Weber, autor Wolnego Strzelca, w którym ludowa legenda o pakcie z diabłem otrzymała nastrojową muzykę. Dla Polaków opera była wyrazem nowej estetyki. Drugim słynnym dziełem Webera była operetka pt.
Oberon