7186603970

przynosząc chlubę naszej Uczelni. Był organizatorem konferencji: Opieka i wychowanie w Polsce (Mogilany 1994 r.), Nauki pedagogiczne -ich rozwój i wkład w przemiany edukacyjne (Kraków 2002 r.), Edukacja - szkoła - nauczyciele. Promowanie rozwoju dziecka (Kraków 2004 r.).

O profesorze Józefie Kuźmie można powiedzieć: „Urodzony Szef" - bowiem od początku swojej kariery zawodowej pełni funkcje kierownicze. W Węgrzcach pod Krakowem w Wojewódzkiej Stacji Oceny Odmian, tuż po stażu zawodowym, zajął stanowisko kierownika gospodarstwa doświadczalnego. W latach 1970-1979 był kierownikiem Międzywydziałowego Zakładu Upowszechniania Postępu Akademii Rolniczej w Krakowie. W obecnej Akademii Podlaskiej przez 5 lat był dziekanem Wydziału Pedagogiki i Kultury Wsi, tworząc podstawy obecnego Wydziału Humanistycznego. Po przejściu w 1984 r. do Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie objął funkcję kierownika Katedry Pedagogiki, którą pełnił przez 12 lat. Profesorowi zawdzięczamy dynamiczny rozwój organizacyjny, naukowy i dydaktyczny naszej Katedry. Pośrednim dowodem może być utworzenie na bazie tej jednostki Instytutu Nauk o Wychowaniu. Z jego inicjatywy powstał nowy kierunek studiów i specjalność: pedagogika spoleczno-opiekuńcza. W 1992 r. zorganizował w Tarnowie studium podyplomowe z pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, gdzie pełnił funkcję kierownika. W la tach 1999-2002 przez dwie kadencje pełnił funkcję Dziekana Wydziału Pedagogicznego. Obecnie jest kierownikiem Katedry Pedagogiki Społecznej i Opiekuńczej w Instytucie Nauk o Wychowaniu.

Nasz Jubilat jest szefem od prawie 40 lat. Pracując w naszej Uczelni na odpowiedzialnych stanowiskach daje się poznać jako doświadczony, zaangażowany i skuteczny organizator. Potrafi racjonalnie wykorzystać środki finansowe do stworzenia bazy lokalowej i nowoczesnego wyposażenia pracowni, biblioteki, auli. Rozwojowi Wydziału Pedagogicznego Akademii Pedagogicznej w Krakowie poświęcił całą pasję i energię, dając maksimum tego, na co było go stać, nie szczędząc w tym swojego zdrowia.

Pierwsze lata prowadzenia Katedry Pedagogiki z pewnością nie były łatwe zarówno dla Profesora, jak i dla jego podwładnych. W nowym środowisku stopniowo budował swój autorytet spokojną pracą naukową, dydaktyczną i organizacyjną. Potrafił z ludźmi rozmawiać, pytać i radzić się innych w sytuacjach wątpliwych, kontrowersyjnych. Starał się poznać dogłębnie każdego z pracowników, wychwytywał nasze zalety i wady. Profesora Kuźmę poznaliśmy jako człowieka wrażliwego na krzywdę i zło, cierpliwego i wyrozumiałego dla słabości ludzkich, życzliwego, opanowanego i wybaczającego, a przy tym wymagającego, konsekwentnego w postanowieniach i w dążeniu do celu. Stąd też, w roku 1994, w wyborach już demokratycznych, niemal wszyscy pracownicy oddali swoje głosy na Profesora, co oznaczało pełną akceptację jego zwierzchnictwa. To zapewne te same cechy sprawiły, że Profesor dwukrotnie został wybrany dziekanem Wydziału Pedagogicznego.

W życiorys naukowy i organizacyjny Jubilata równolegle wkomponowana jest Jego szeroka działalność społeczna. Oto niektóre organizacje naukowe i społeczno-oświatowe, do których należy lub należał: Polskie Towarzystwo Pedagogiczne, Prezydium Zarządu Głównego w Warszawie (1986-1993); Polskie Towarzystwo Socjologiczne, Europejskie Towarzystwo Socjologii Wsi - E.R.S.A.; International Research Group for Extension Education (IRGE); Komisja Nauk Pedagogicznych Oddziału Krakowskiego PAN (od 1985 r.), a obecnie (od 2003 r.) przewodniczący tej Komisji; Board European Committe of Training Centres (z siedzibą w Brukseli); Board of European Association of Training Centres for Socio-Educational Care Work (1993-1997); Executive Committee World Council Comparative Education Societies (w kadencji 2001-2004).

Nauka, praca, działalność publiczna - to główne domeny twórczej aktywności Profesora.

Konspekt nr 1/2006 (25)