7255413553

140

Na s. 310-311 znajdują się uwagi Brucknera omawiające pisownię i gramatykę polskiego materiału językowego z tych rkpsów. Na s. 311-315 mieści się alfabetyczny wykaz wybranych wyrazów polskich z powyższych rkp.sów.

R XXIV 38-97 Bruckner Aleksander, Kazania średniowieczne, c/. f, Kraków 18^5. — Autor przedstawia następujące rkpsy z glosami polskimi, będące źródłami S.stp:

1.    s. 44 rkps Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu o sygn. Lat. 1 Q 224 zawierający kazania de tempo-re i de sanctis. Bliższych danych o rkpsie wydawca nic podaje. W tekście kazań zapisano kilka glos polskich interlinearnych i marginalnych, z których wydawca podaje przykładowo czteiy. W Sstp materiał datowano XV />. /*).</. Rkps powrócił do Biblioteki Narodowej w Warszawie na mocy traktatu ryskiego, ale został spalony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami tej biblioteki.

2.    s. 45 przypis 1. rkps Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu o sygn. Lat. I F 346 pochodzący z klasztoru oo. Benedyktynów w Sieciechowie. Byl własnością Stanisława z Bodzęcina. Zawierał m.in. kazania. Na k. 1 zapisano jedno zdanie po polsku. W Sstp materiał datowano XV //. post.

3.    s. 48-49 rkps Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, obecnie we Wrocławiu, nr 1629, pochodzący z kościoła parafialnego w Łańcucie. Zawiera m in. Postyllę Mikołaja Wicandi z marginalnymi glosami polskimi, z których wydawca podaje wybór. Od 1974 r. w Sstp uzupełniano konteksty i część niewydanych przez Brucknera glos (jako RRp) wg mikrofilmu rkpsu. W Sstp materiał datowano XV nud.

4.    s. 50-52 może rkps Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu Lat. I F 129. Bruckner przylać/a z niego (?) glosy do pseudoetymolugii wyrazu swadibu. a u tors lwa Łukasza z Wielkiego Koźmina (inne jej przekazy cf. R XXII 319-349 poz. 3). Tekst Brucknera może sugerować, żc glosy te pochodzą ze zbioru kazań Łukasza z Wielkiego Koźmina z rkpsu Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu Lal. I F 490 z 1414 r. Nic jest to prawda. W Sstp datowano błędnie 1414. Z opisu Brucknera można też sądzić, żc glosy tc mogą pochodzić z rkpsu Ces. Bibl. Publ. w Petersburgu Lat. I F 127 lub 12X albo 7 rkpsu ossolińskiego nr 2008 czy leź rkpsu Kapituły' Praskiej Jt. XXII.

5.    s. 52 rkps Ces Bibl. Publ. w Petersburgu Lat. I F 129. Zawierał kazania Łukasza z Wielkiego Koźmina. Wydawca nie podaje żadnych bliższych danych o tym rkpsic. Przedstawia z niego pięć wybranych glos. W Sstp datowano je XV i/i. bądź XV /;. pr. Rkps powrócił do Biblioteki Narodowej w Warszawie na mocy traktatu ryskiego, ale został spalony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami lej biblioteki.

6.    s. 52 rkps Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, obecnie we Wrocławiu, nr 2008. Zawiera on kazania Łukasza z Wielkiego Koźmina. Wydawca nie podaje żadnych bliższych danych o tym rkpsie. Przytacza z niego dwie glosy (podpinał, tragarze), cytowane w Sstp z datą XVp. pt.

7.    s. 59-70 rkps Biblioteki Jagiellońskiej nr 1619 z 1407 r. Zawiera kazania pisane w znac/nej części przez Macieja z Grochowa, wikariusza w Kcyni. W kazaniach występują liczne glosy wewnętrzne i nadpisane, w większości pochodzące od ręki pisarza tekstu. Mniej więcej od 1956 r. w Sstp uzupełniano opuszczone przez Brucknera glosy (jako RRp) oraz łacińskie konteksty z fotografii rkpsu a od 197X r. 7. ekscerptów Elżbiety Belcarzowej. Materiał datowano XV in. Od zesz. 3 t. IX materiał cytowano wg nowego, pełnego wydania tego rkpsu przez Elżbietę Bclcarzowa ze skrótem GlKmB II ~ Cf <rIKiszR Tl poz. 5.

8.    s. 70-77 rkps Biblioteki Jagiellońskiej nr 1297, dar kanonika płockiego Jakuba dla biblioteki. Jest to papierowy kodeks in folio pisany na początku XV w. Rkps zawiera: a. łaciński plenariusz, to jest lekcje z ewangelii i listów apostolskich na niedziele roku kościelnego oraz na święta. Nad lekcjami z ewangelii występuje kilkaset glos polskich, w całości przytoczonych przez wydawcę. Bruckner przypuszcza, że zostały one przepisane „z jakiegoś starożytnego tekstu polskiego’* (s. 71). Od 1956 r. w Sstp weryfikowano odczytanie glos i uzupełniano konteksty łacińskie wg fotografii rkpsu. Materiał datowano XV in.\ l>. na ostatniej karcie łaciński tekst Pater ncstłtr, Ave Matio i Crtf-dc z komentarzem, w którym znajdują się glosy polskie. Są one datowane w Sstp 1440; c. ostatnia karta cf. Ojcz 4, Wierzę 5, Zdrów 4.

9 s. 77-87 rkps Biblioteki Jagiellońskiej nr 1299. Jest to papierowy kodeks liczący' 109 kart. Wg wydawcy pisany jest między 1415 a 1420 r. Zawiera lekcje ewangeliczne na niedziele i święta roku kościelnego wraz 7. krótkimi kazaniami i zdarzającym się na marginesach komentarzem oraz na we-