7255413675

54

łowy XV w., zdaniem S. VrlIa-Wiercińskiego, z połowy XV w., zaś wg A. Vctutaniego z l połowy XIV w. Na przedostatniej karcie znajdował się polski dekalog, zapisany ręką / XV w., która dokończyła przepisywanie rkpMi. Wydra $. 225-226.

Dek VII 2. cu 1450 Pr IV 577. wydał Bruckner Aleksander, Z rękopisów petersburskich. Cz. I. Kazania Imsyiy polskiego, Warszawa 1892. — Rkps znajdował się w C es. Bibl. buhł. w bctcishnr-gu pod sycn. Lat. I (J 146. Następnie, na mocy' traktatu ryskiego, powrócił do Biblioteki Narodowej w Warszawie, ale został spalony przez Niemców po upadku powstania warszawskiego wraz z najcenniejszymi zbiorami lej biblioteki. Na k. 2OOr-2C0v był zapisany polski dekalog. Wydra s. 224-225.

Dek VII 3. XV med. JA XII 142, wydal Bruckner Aleksander, IJber die a) te ren Texte des Pol-nisehcn. cz. II, Berlin 1890. ~ Rkps Biblioteki Seminaiyjnej w Pelplinie o sygn. 2«S2 (dawna sygn. 275; Bruckner jkmI;«I bledną sygn. 195). Na ostatniej karcie 29t)v jest zapisany polski dekalog. Wydra s 227-228.

Dek VII 4. XV /;.v. Polk 32, wydal Polkowski Ignacy. — Rkps Lcgctidae snnctocum z 1469 r., o którym wydawca nie podaje informacji, gdzie się znajdował, zaginął. Na wyklejce okładki byl /:* pi Silny niniejszy polski dekalog wraz z dwoma innymi polskimi dekalogami (TI 2 i III 12). Wydra s. 228--229.

Dek VII 5. ca 1500 tSiblWamz 1874 III 329. wydał Gloger Zygmunt, Dziesięcioro bożego przykazania, Warszawa 1874. ~ Inkunabuł Mikołaja 7 Błonia fractanis saccrdotalis dc sacramentis drukowany pod koniec XV w. Z. Gloger nie podał roku wydania ani nazwy biblioteki, w której ów inkunabuł się znajdował, len egzemplarz zaginął. Na papierowej karcie wklejonej na początku inkunabułu był zapisany polski dekalog. W Wydra (s. 58-59) datuje go na początek XVI w.

Dek VII 6. XV z%. wydal Wydra Wiesław. Polskie dekalogi średniowieczne, Warszawa 1973, s. 229-230. — Kkps in ijuarto Biblioteki XX Czartotyskich w Krakowie o sygn. 3729 powstał pod koniec XV w. Jest proweniencji bernardyńskiej. Zawiera m in. traktaty i inne pisma teologiczne. Na S. 381 jest zapisany niniejszy polski dekalog. Oprócz niego są w tym rkpsic także dwa inne polskie dekalogi (1 9 i III 24). W Sstp materiał z Dek VII 6 brano z fotokopii. Piacownia Sstp posiada od r. 1973 fotokopie, a od r. 2004 fotografie cyfrowe.

Dek VII 7. XV ca*, wydal Zalewski Ludwik, Biblioteka seminarium duchownego w Lublinie i biblioteki klasztorne w diecezji lubelskiej i podlaskiej, Warszawa 1926, s. 263. — Inkunabuł: Bariholci-maeus de Chnimis, Ccmfestsionah_% Nurnberg 1480. który byl przechowywany w Bibliotece Seminarium Duchownego w Lublinie, zaginął. Wydawca nie podał jego sygnatury. Na oprawie inkunabułu byl zapisany niniejszy polski dekalog wraz z innym polskim dekalogiem (III 34). Oba dekalogi były poprzedzone przykazaniami miłości Bciga i bliźniego. Materiał z tego źródła będzie wykorzystany w suplemencie. Wydra s. 306-309.

Dek VH 8. ca 1413 Chodyński Stanisław, Biblioteka Kapituły Włocławskiej, wydal I.ibrowski Stanisław, Monumenta Ilistnrica Dineeesis Vladislaviensis, I. 26, Włocławek 1949, s. 92. — Rkps Biblioteki Seminarium Duchownego we Włocławku o sygn. 61. Znajdują się w nim kazania de tem-pore i de sanclis. Cześć rkpsu (do k. 140) została napisana w r. 1413, jak świadczy o tym zapiska eks-plicytowa na k. 140, zaś dalsza czciC rkpsu powstała w ciągu następnych kilku lal. W Wydra (s. 310) podaje, że rkps ten darował w- XV w. bibliotece kapitulnej we Włocławku Jan, pleban w Lubotyniu i wikariusz katedry włocławskiej. Na k. 2IJ2r został zapisany polski dekalog. Jest to skrócona forma dekalogu, przeznaczona, jak pisze W Wydra (s. 310), „przypuszczalnie do spowiedzi lub może kazania". Materiał z tego źródła będzie wykorzystany w suplemencie. Wydra s. 310-311.

Dc (HflUc De nutrii* prologus [Rozmowa mistrza 1’nlikatpa ze śmiercią|, wydal Rozwadowski Jan. MPKJ I. Kraków 1901, s. 177-196 i 2UO-205. ~ Rkps, który znajdował się w Bibliotece Seminaryjnej w błocku pod sygn. 91, zaginął podczas ostatniej wojny. Kodeks liczący 463 karty i zawierający głównie kazania powstał w latach 1463-1465 i należał do zmarłego w r. 1475 doktora prawa kanonicznego Mikołaja z Mirzyńca. kanonika płockiego i oficjała, Dialog mistrza Polikarpa był zapisany na k. 272v--275v; na k. 277r-277v znajdowała się Skucia umie.rajqc.egt). „Oba teksty zostały zapisane zapewne w 1463 r., może ręką bralanka Mikołaja z Mirzyńca - Dawida z Mirzyńca. magistra s/ink wyzwolonych, kanonika płockiego” {C.hreslWRz 267). W płockim rkpsic biakowalu zakończenia Din-