7270841510

4. rotacji osiowej (staw ramienno - promieniowy).

Liczba stopni swobody zależy od liczby prostopadłych płaszczyzn, w których może być wykonany:

-    staw ramienno - łokciowy - 1 stopień;

-    staw kolanowy - 2 stopnie;

-    staw biodrowy - 3 stopnie.

Ćwiczenie: 3

Temat: I. Mięsień. Układ mięśniowy i jego podziały. Ogólna budowa i skład mięśni.

1/ Budowa makroskopowa 2/ Struktura mikroskopowa

-    budowa sarkomeru (białka strukturalne - szkielet komórki mięśniowej; białka kurczliwe -miofibryle, miofilamenty)

-    układ sarkotubulamy: siateczka sarkoplazmatyczna, kanaliki T, triada    .a\

Makroskopowa charakterystyka mięśni szkieletowych: kształt, ścięgna, ścięgna -budowa

przyczepów mięśniowych (połączeń mięśni z kośćmi). Stosunki brzuśca do ścięgna. Narządy pomocnicze (powięzie, kaletki maziowe, pochewki ścięgien, bloczki mięśni, trzeszczki.

Fizyczna i biologiczna charakterystyka mięśni. Biomechanika mięśni.

Morfologiczne przystosowanie mięśnia:

-    budowa „dla siły” - krótkie, liczne włókna o pierzastym układzie;

-    budowa „dla szybkości” - długie i mniej liczne włókna o równoległym układzie. Mechaniczne przystosowanie mięśnia:

-    „dla siły” - przyczepy w większej odległości od środka ruchu, większe ramię dźwigni;

-    „dla szybkości” - przyczepy w bliższej odległości, krótsze ramię dźwigni.

II. Odmiany pracy mięśniowej:

1.    tonus - ciągły lekki skurcz włókien mięśniowych bez wywoływania ruchu, wynika ze stałego przepływu impulsów, jest przyrodzoną właściwością wszystkich żywych mięśni poprzecznie prążkowanych; jest różny w różnych mięśniach i w różnych stanach zdrowia fizycznego i psychicznego;

2.    praca koncentryczna - zbliża przyczepy kurczących się mięśni do siebie; w większości przypadków to przyczep końcowy zbliża się do ustabilizowanego przyczepu początkowego, ale nie jest to regułą;

3.    praca ekscentryczna - mięsień kurczy się a mimo to jego przyczepy oddalają się, włókna mięśniowe wydłużają się kontrolując ruch kończyny przeciw grawitacji;

4.    praca statyczna - brak ruchu, jednak kończyna jest utrzymywana w określonej pozycji ustalonej w wyniku skurczu mięśni; od tonusu różni się udziałem świadomości.

III. Czynność jednostawowego aparatu ruchu. Jednostka motoryczna (Sherringtona) jako podstawowa element funkcjonalny jednostawowego aparatu ruchu.

1.    Budowa jednostki motorycznej

a)    komponent nerwowy: a - motoneuron i jego wypustki, wielkość alfa - motoneuronów a ich pobudliwość, szybkość przewodzenie impulsu, zjawisko sumowanie w czasie i przestrzeni, procesy torowania i hamowania czynności neuronów, konwergencja i dywergencja;

b)    komponent mięśniowy: ilość włókien mięśniowych w jednostkach ruchowych (wskaźnik unerwienia), ilość jednostek motorycznych w mięśniach, terytorium zajmowane przez włókna mięśniowe danej jednostki motorycznej w różnych mięśniach, skurcz pojedynczy i tężcowy (czas skurczu, relaksacja itp.).

2.    Podział jednostek motorycznych ze względu na testy czynnościowe: ich charakterystyka czynnościowa i implikacje czynnościowe. Różnice w wielkości alfa - motoneuronów różnych

7