7270842169

gdzie:

— koszt robocizny pracownika bezpośrednio produkcyjnego obsługującego j-te stanowisko produkcyjne, na którym wykonywana jest i-ta operacja technologiczna, k_Ni — koszty narzędzi zużytych podczas wykonywania i-tej operacji procesu technologicz-nego,

kyj-j,— koszt stanowiskowy j-tego stanowiska produkcyjnego, na którym wykonywana jest i-ta opracja procesu technologicznego.

• koszt robocizny wyraża wzór:

gdzie:

S_pj — stawka jednostkowa wynagrodzenia pracownika obsługującego j-te stanowisko produkcyjne, na którym wykonano i-tą operację procesu technologicznego. tjj—czas jednostkowy wykonania i-tej operacji procesu technologicznego

•    koszt narzędzi — według faktycznego zużycia.

•    koszt stanowiskowy

^STji ⁼ KMGOj ' ^{ji

gdzie:

K_MGOj — koszt maszynogodziny j-tej obrabiarki [zł/h],

tjj— czas jednostkowy wykonania i-tej operacji technologicznej [h].

2. Procesu technologicznego

Koszty obróbki związane z realizacją całego procesu technologicznego (kolejnych operacji technologicznych) dla pojedynczej sztuki wyrobu wyraża wzór:

K ob ⁼ K_Rji + K_Nj + Kgjjj = ^ k_Rji + ^ k_Ni ^ kgjjj

gdzie: oznaczenia jak wyżej.

Wartość kosztu technologicznego jest związana oprócz wykorzystywanych zasobów produkcyjnych także od wielkości zlecenia produkcyjnego oraz liczności partii produkcyjnych, na które to zlecenie zostało podzielone.

Przedstawione zagadnienia odnoście składowych kosztu technologicznego stanowią podstawę wykorzystania do wielu zagadnień decyzyjnych związanych z planowaniem wytwarzania, min. wariantowaniem procesów technologicznych, wyznaczaniem wielkości partii obróbkowych.

4.2. Ekonomiczna wielkość partii obróbkowej

W przypadku określania ekonomicznej wielkości partii produkcyjnej bierze się pod uwagę: ilość wyrobów do wykonania, koszty jednostkowe wykonania jednej sztuki, koszty przezbrajania obrabiarki, oprocentowanie wartości zamrożonych środków obrotowych, itp. Poniżej na rys. 4.1 przedstawiono wykres obrazujący zależności pomiędzy kosztami wywołanymi tymi czynnikami.