7292100166

częsc część

Rys. 4.116. Schemat energetyczny stosowany do określania energii kinetycznej: e - odkształcenie, o - naprężenie, Wz - odzyskiwana energia odkształcenia, E - moduł sprężystości podłużnej, M- moduł pokrytycz-ny; pozostałe oznaczenia jak na rysunku 4.115

Do wyznaczania wartości wskaźnika energii kinetycznej pokładu/górotworu zastosowano współczynnik osłabienia strukturalnego górotworu, według klasyfikacji Geological Strength lndex (GSI) i wzoru opracowanego przez Hoeka (1994)

R_cg = 0,019R_c e°’^05GSI    (4.97)

Wykazano, że właściwa energia kinetyczna pokładu i górotworu jest funkcją ich wytrzymałości (Bukowska 2005b):

E_kp = a (0,019R_{cw e}°'^0SGSl)^b    (4.98)

E_kg = d (0,019 ^Rc'ⁿ' ⁺}3Q^Rt'^nhn e°’^05CSI)^k    (4.99)

gdzie:

Ekp i Ekg - energia kinetyczna (właściwa) odpowiednio pokładu i górotworu, kj/m³,

Rew    -    wytrzymałość na ściskanie pokładu,    MPa;

R_cn    -    wytrzymałość na ściskanie obliczona    dla n-tej warstwy skały płon

nej w interwale 100 m nad stropem pokładu i 30 m poniżej spągu pokładu, MPa;

h_n    -    miąższość n-tej warstwy, m;

a, b,d,k -    parametry funkcji.

Na podstawie powyższego, wskaźnik energii kinetycznej górotworu Wm określa wzór

W_Ek = a*    (4.100)

Zmienność wskaźnika energii kinetycznej W_Ek względem klasyfikacyjnych przedziałów zmienności wskaźnika skłonności górotworu do tąpań W_Tg w obszarze GZW przedstawiono na rysunku 4.117. Ustalone przedziały zmienności war-

171