7292101075

Sieci triangulacyjno o znaczeniu lokalncm. 415

2. Włączenie punktów do istniejące] sieci przy pomocy łańcucha trójkątów.

Metoda ta nadaje się specjalnie, gdy odległości miedzy punktami trygo-jiometrycznemi są dość znaczne. Polega ona na założeniu między dwoma punktami łańcucha trójkątów, przyczem punkty, których położenie chcemy wyznaczyć, są wierzchołkami poszczególnych trójkątów, a pola trójkątów nie pokrywają się (zasada przy łańcuchu trójkątów, por. fig. 9l).

W każdym trójkącie spostrzegamy wszystkie trzy kąty¹) i wyrównywamy je ze względu na niewielkie pola trójkątów, rozdzielając odchyłkę w każdym trójkącie równo na trzy kąty. (W razie wag różnych rozdziału odchyłki proporcjonalnie do odwrotności wag poszczę- ³ góbiych kątów.)    j

Następnie przyjmujemy w jednym z punktów tryg.    j

np. A początek układa (prowizoryczny), a kierunek do-    j

wolnego boku np. A (1) za dodatui kierunek osi X-ów ₍    !

i obliczamy w tym układzie spółrzędne wszystkich    ]

punktów łańcucha trójkątów, zakładając, że A (t) == n (dowolnej długości).

W ten sposób otrzymujemy także spólrzedue punktu B, możemy zatem obliczyć z nich długość m odpowiadającą w tym układzie długości A B, jako też i kąt ® (azymut pozorny boku A B w przyjętym układzie).

Następnie wyznaczamy, biorąc na uwagę rzeczywiste spółrzedne punktów A i B długość Sa.lt i («)«.&, a chcąc otrzymać spółrzędne reszty punktów w układzie punktów (A, B) obliczamy: (a).₍.i— («•)«.b — 'f. itd., oraz

Sa. b

. i — n-

m

3. Sieci triangulacyjne o znaczeniu łokainem.

(Bez nawiązania do sieci państwowej.)

Wybór i pomiar podstawy (bazy), sieci podstawowe. Z powodu nienawiązania pomiarów do państwowych sieci triangulacyjnych należy (o ile nie opieramy pomiarów na pewnej znanej długości jako podstawie), przeprowadzić pomiary nie tylko kątowe wzgl. kierunkowe, ale także przynajmniej jednego boku Bieci jako podstawy zdjęcia.

Zazwyczaj zakładamy wtedy osobną sieć podstawową, przy pomocy której wyznaczamy długość boku właściwej sieci triangulacyjnej pośrednio z pomierzonej krótszej podstawy.

Najodpowiedniejszym dla sieci podstawowej jest kształt rombowy (patrz %. 92), przyczom ostro kąty rombu (przy III i IV) nie powinny się znacznie

różnić od 33°, a stosunek — nie powinien być mniejszy od

Podstawę b zakłada się, o ile możności, w poziomie (do 3% spadu); pomiar jej zw. 5 m łatami (sprawdzonemi), zaopatrzonemu u końców w ostrza. Podstawy w spadku należy    zredukować    na poziom.

Kąty (ł)    i    (3)    mierzymy    zazwyczaj    w    3    serjach

* (2)    i    (4)    ,    „    „    &    „

n (5)    i    (6)    „    n    *    6    „

[Zamiast kąta (3) możua zamierzyć kąt (4)—(3).]

') Spostrzeganie metody kierunkową wymaga późniejezego wyrównania kierunków, co utrudniłoby tylko niepotrzebni© pracą wyrównawczą; por* Br. K. Weigel, Uwagi, dotyczące sieci triangulacyjnych metodą apotrzezeń zawarunkowanych, Czasopismo Techniczne, 1923, Nr. 23 (C), z których wynika, ż© najlepiej zastosować w tym przypadku tootodą repotycyjnu.

77