7355290998

Niezbędna wydaje się także dalsza korelacja treści kształ-cenia realizowanych w ramach przedmiotów podejmujących pokrewną problematykę.

Istotne zmiany treści kształcenia humanistycznego wprowadziliśmy natomiast na Podyplomowym Studium Operacyjno-Strategicznym. W ubiegłym roku - decyzją rektora AON - dotychczas realizowany na tym poziomie kształcenia program psychologii dowodzenia (22 godz.) wzbogaciliśmy o problematykę przywództwa wojskowego, na którą przeznaczono kolejne 20 godzin. Z tego też względu niezbędna okazała się modyfikacja programu wyrażająca się nie tylko zmianą kolejności, a nawet formuły niektórych tematów, lecz także wyraźnym zwiększeniem udziału zajęć aktywizujących uczestników procesu kształcenia.

Warto podkreślić, iż Zakład dysponuje już sporą liczbą własnych skryptów i opracowań metodycznych z zakresu psychologii dowodzenia, zarządzania i przywództwa. Obecnie wysiłek edukacyjny koncentruje się na przygotowaniu kolejnych scenariuszy zajęć warsztatowych dotyczących różnych składników potencjału przywódczego, a w niedalekiej przyszłości - podręcznika z tego zakresu.

Chciałbym, aby Zakład został bardziej rozbudowany ze względu na to, iż mówienie o zagrożeniach czasu pokoju, kryzysu i wojny nie może się obyć bez udziału psychologów, rozumiejących psychikę ludzką. Udowadniają oni, że człowiek sposobiony do zachowań bezpiecznych w sytuacji zagrożenia zachowa się racjonalniej niż ten, który do tej sytuacji nie był przygotowany. Zespół psychologów, którzy są u nas zatrudnieni, mógłby być z powodzeniem rozwinięty o komórkę badającą zagrożenia, negocjacje i przywództwo. Planujemy ponadto utworzenie studiów podyplomowych przywództwa i negocjacji oraz studiów podyplomowych bezpieczeństwa europejskiego i integracji.

4. IV jakim zakresie organizowane są w Instytucie konferencje i sympozja naukowe? Jaką tematykę w szczególności obejmują te przedsięwzięcia?

Badania i konferencje naukowe traktujemy jako szczególnie ważny obszar aktywności pracowników Instytutu. Umożliwiają one nie tylko prezentowanie własnych wyników badań i gromadzenie dorobku naukowego, ale również poznawanie i wymianę doświadczeń z przedstawicielami różnych środowisk naukowych. Ponadto, co szczególnie docenia się w naszej uczelni, staramy się każdorazowo publikować materiały pokonferencyjne i wykorzystywać je w działalności edukacyjnej.

Już w 1992 r. zorganizowaliśmy dwie konferencje, z których pierwsza poświęcona była nacjonalizmom i stosunkom z Europą Wschodnią, a druga filozofii bezpieczeństwa personalnego i strukturalnego.

Bardzo interesujące teoretycznie, ale i przydatne w praktyce dydaktycznej okazały się wnioski z konferencji na temat: „Kształcenie i wychowanie w wojsku w toku przemian" (1993 r.).

Od 1994 roku, w którym odbyła się konferencja poświęcona edukacji dla bezpieczeństwa, najpierw wydział, a potem Instytut Nauk Humanistycznych stały się ważnym w wojsku i w kraju ośrodkiem twórczej myśli zorientowanej na tworzenie warunków do włączania całego społeczeństwa w nurt nowego, bardziej perspektywicznego modelu przygotowania do przeciwstawiania się różnym zagrożeniom bezpieczeństwa.

W 1996 r„ wspólnie z Zarządem XII Sztabu Generalnego WP dyskutowaliśmy nad jakością przygotowania studentów uczelni wojskowych i oficerów do pracy szkoleniowo-wychowawczej. Bardzo interesująca i prognostyczna okazała się refleksja nad rolą psychologii w kształceniu i szkoleniu wojskowym. Konferencja na ten temat odbyła się w 1997 r., ale jej dorobek jest stale wzbogacany i spotyka się z ogromnym zainteresowaniem nie tylko w środowisku wojskowym.

W kolejnych latach odbywały się konferencje, których tematyka wiąże się bezpośredio z aktualnością analizowanej problematyki i wynikami badań prowadzonych przez pracowników Instytutu. Oto niektóre z nich: „Historia sztuki wojennej jako przedmiot badań naukowych i dyscyplina dydaktyczna" (1998 r.), „Armia w społeczeństwie i systemie demokratycznym" (1998 r.), „Rola INH w badaniach, dydaktyce i popularyzacji wiedzy humanistycznej" (1999 r.), „Bezpieczeństwo personalne i strukturalne wobec wyzwań współczesnego świata" (2000 r.), „Edukacja w wyższych szkołach wojskowych" (2000 r.), „Teoria i praktyka przywództwa wobez wyzwań edukacyjnych" (2001 r.), „Transformacja wojska od instytucji do organizacji w nowych uwarunkowaniach" (2002 r.).

Dodajmy jeszcze, że kilka konferencji organizowaliśmy wspólnie z wyższymi szkołami pedagogicznymi (w Krakowie i Bydgoszczy), w których funkcjonują katedry wychowania obronnego. Warto przypomnieć dwie konferencje: pierwsza nt. „Edukacja obronna w systemie bezpieczeństwa Polski" (Bydgoszcz -1997 r.) i druga nt. „Edukacja obronna młodzieży na przełomie wieków" (Kraków - 1998 r.).

Od wielu lat konsekwentnie zapraszamy do udziału w konferencjach i sympozjach organizowanych przez Instytut najbardziej cenionych pracowników naukowych uczelni cywilnych. Mieliśmy zaszczyt gościć między innymi: prof. Tadeusza Lewowickiego, przewodniczącego Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, prof. Kazimierza Denka (UAM), prof. Kazimierza Doktóra (UŁ), prof. Henrykę Kwiatkowską (UW), prof. Stefana Kwiatkowskiego (IBE), prof. Jerzego Niemca (UwB), prof. Zofię Żukowską (AWF). Wspólne podejmowanie badań i dyskusji na temat edukacji kadr oficerskich oraz przeciwdziałania zagrożeniom bezpieczeństwa sprzyja budowaniu fundamentów eduka-