DSCF2776

100 Katarzyna Rosner |22|

Wydaje się także, iż propozycja ta nie prowadzi — w przeciwieństwie do wielu koncepcji operujących rygorystycznie rozumianymi pojęciami mimety-czności — do trudnego do obrony wniosku, że ich wartość poznawcza przysługiwać może jedynie .utworom reprezentującym określone konwencje artystyczne bądź też że style literackie dadzą się uporządkować w ramach skali maksymalizacji możliwości przekazywania treści poznawczych i ideologicznych. Wartości poznawcze i ideowe nie są także funkcjami najszerzej nawet rozumianej mimetyczności świata przedstawionego. W przekazywaniu treści poznawczych i ideologicznych uczestniczą własności analogiczne, zdeformowane i miejsca niedookreślenia. Co więcej, nie wszystkie analogiczne własności przedmiotów przedstawionych są istotne dla treści dzieła jako poznawczego komunikatu. Schematyczna budowa świata przedstawionego sprawia zresztą, że każda literacka prezentacja jest konwencjonalna, ogranicza możliwość maksymalizacji mimetyczności. Treści poznawcze mogą być komunikowane w językach prezentacyjnych rozmaitych artystycznych konwencji; języki utworów poznawczo wartościowych mogą się różnić wyborem i poziomem własności analogicznych. Wydaje się jednak, że konsekwentne zachowywanie jakiegoś rodzaju analogiczności warunkuje poprawność, a tym samym czytelność utworu jako poznawczego komunikatu. Przedmiotem oceny ze względu na wartość poznawczą, podobnie jak przedmiotem oceny ze względu na wartość formalną, nie może więc być styl, lecz jedynie konkretne dzieło sztuki.