7355291044

tytuł opowiadaniu nazywając główny temat lub najważniejsze wydarzenie, np. Dziwny świat, Dziwna kraina.

W badanej grupie 9-latków większość dzieci nadała tytuł opowiadaniu: 38,6% tytuł konkretny, a 45,5% tytuł ogólny. Brakowało tytułu w 6,5% opowiadań, a w 9,5% tytuł nie był adekwatny do treści.

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nadawanie samodzielnie przez dzieci tytułu opowiadaniom jest jednym z ważniejszych ćwiczeń językowych, które sprzyjają wzmacnianiu u nich świadomości istoty takiej formy wypowiedzi jak opowiadanie, pozwalają uwierzyć we własne możliwości. W praktyce edukacyjnej częściej nauczyciel proponuje dzieciom, że napiszą opowiadanie na określony temat. Nie zawsze jednak sformułowanie tematu przez nauczyciela skłania uczniów do tworzenia tekstu, który będzie spełniał kryteria charakterystyczne dla narracji: wartka akcja, ciekawe, zaskakujące wydarzenia, interesujące postaci, barwny język, obecność dialogów. Inaczej bowiem będzie skonstruowany tekst, który ma powstać na temat: Wiosna w ogrodzie czy Wycieczka do Krakowa, Spacer w parku, a odmienne możliwości pisarskie stwarzają takie tytuły jak: Dziwny sen Toli, Smutna przygoda psa - ratownika, Niesamowite opowieści ojca Krzysia, Złodzieje pomysłów, Historia pewnego liścia. W tym pierwszym przypadku powstaną z pewnością teksty „typu szkolnego”, pisane dla nauczyciela, które na dodatek mogą mieć niewiele wspólnego z opowiadaniem, a bardziej z opisem czy sprawozdaniem. W przypadku drugiego zestawu tytułów pojawia się szansa na interesujące, twórcze opowieści, które powinny zainteresować czytelnika. Warto od czasu do czasu zdać się też na pomysłowość dzieci i dać im szansę do samodzielnego tworzenia propozycji tytułów do tekstów narracyjnych. Mogą one zgłaszać propozycje kilku tytułów opowiadań, które będzie pisać cała klasa, a uczniowie dokonają odpowiedniego dla siebie wyboru. Analiza napisanych tytułów opowiadań może służyć ocenie prac dzieci pod kątem adekwatności czy odpowiedniości między treścią a nadanym tytułem. Dzieci mogą też wspólnie wymyślać tytuły do napisanych wcześniej opowiadań lub przekształcać tytuły nadane tekstom przez rówieśników. Taki rodzaj doświadczeń niewątpliwie sprzyja dokonywaniu syntezy i doprecyzowaniu planów związanych z powstawaniem tekstu.

Linia narracji i pole narracji

Opowiadanie pisane przez dziecko stanowi rodzaj werbalnej reprezentacji rzeczywistości, która podlega ciągłym zmianom i przekształceniom. Cechą charakterystyczną tej reprezentacji jest fakt, że zdarzenia rozgrywają się w określonym czasie i miejscu w