7334803069

Kręgozmyk dysplastyczny, w zależności od stopnia nasilenia zmian morfologicznych kości, ujawnia się w różnym wieku. Do zmian typowych należą klinowaty kształt kręgu L5, kopulasty kształt górnej powierzchni kości krzyżowej, pionowe ustawienie kości krzyżowej, hypoplastyczne wyrostki stawowe stawów międzykręgowych. Obecność takich anomalii rozwojowych w znacznym stopniu zwiększa możliwość wystąpienia ześlizgu. Dodatkowym czynnikiem predysponującym do przemieszczania kręgów stosunku do siebie u dzieci jest możliwość wystąpienia złuszczenia pomiędzy płytką krańcową a płytką wzrostową kręgu [20,40,41],

Jak widać z powyższego uszkodzenie lub degeneracja struktur kręgosłupa prowadzi do zachwiania stabilności, opisywanej powyżej, prowadząc do nasilania patologii.

1.5.5 Kompensacja kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej

Kompensacja kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej (ang. sagittal ba/ance) jest w ostatnim czasie coraz częściej dyskutowanym zagadnieniem wśród osób zajmujących się leczeniem kręgozmyku. Według Scoliosis Research Society kręgosłup jest skompensowany w płaszczyźnie strzałkowej jeśli pion puszczony z wyrostka kolczystego kręgu C7 pada nieznacznie do tyłu płytki krańcowej górnej kręgu SI. Kompensacja może również zostać określona radiologicznie. W tym przypadku o kompensacji mówimy jeśli linia pionowa, przebiegająca przez środek kręgu C7 przebiega nieznacznie do przodu od promontorium. Układ taki pozwala na zachowanie stabilności kręgosłupa w pozycji wyprostowanej przy najmniejszym wydatku energetycznym. Kość krzyżowa, będąc jednocześnie częścią kręgosłupa, jak i miednicy, ma kluczowe znaczenie w zbalansowaniu całej sylwetki człowieka.

Jakiekolwiek zaburzenie równowagi połączenia lędźwiowo krzyżowego, przekłada się na kręgosłup, zwiększając jego przeciążenie, co doprowadzić może do rozwinięcia się zmian zwyrodnieniowych, pogłębienia ewentualnych deformacji, nasilenie kręgozmyku. Zmieniając ustawienie miednicy wpływa na powstawanie nieprawidłowości chodu.

Jest wiele wskaźników osteometrycznych opisujących równowagę lędźwiowo krzyżową. Obecnie za najważniejszy uważa się incydencję lub inaczej padanie miednicy (ang. pelvic incidence). Jes to kąt zawarty pomiędzy linią prostopadłą do płytki krańcowej górnej przebiegająca pośrodkowo przez trzon SI a linia łączącą środek płytki krańcowej górnej SI i środek głowy kości udowej [42], Wpływ na ten kąt mają kąt międzytrzonowy, pochylenie

12