7648594869

Horoskop

Wodnik

Kobiety spod znaku Wodnika są gospodarne, zaradne, pracowite, o wielkim temperamencie, szerokim horyzoncie myślowym, co sprzyja rozwojowi niecodziennych pomysłów;). Interesują się wszystkim, nierzadko ujawniają się jako intelektualistki.

Chwilowe niepowodzenia, które ich także nie omijają, pokonują rozwagą, umiejętnościami współżycia w społeczeństwie, szczególnie społeczności szkolnej. Często także przewodzą mężczyznom.

Mężczyźni urodzeni pod znakiem Wodnika stanowią wspaniały typ na idealnego małżonka. A ponieważ planeta niezwykle ukierunkowuje myślenie, działanie mężczyzny - a jest ono typu stoickiego - stad również stają się oni łagodni, pełni pogodnego ducha, dobrotliwi oraz bardzo towarzyscy. Chwilowe niepowodzenia w życiu każdego Wodnika szybko przemijają i tak jak po każdej burzy do ich życia powraca spokój. Dlatego osoby urodzone pod znakiem Wodnika powinny śmiało podejmować plany życiowe, które w 90 procentach realizowane będą pomyślnie. Pisane jest im także powodzenie w zawodzie oraz duże sukcesy handlowe.

Ciężkie wspomnienia

Ojczyzno nasza. Ziemio ukochana W trzydziestym dziewiątym cała krwią zalana

Nie dość, że Polskę na wpół rozebrali Jeszcze Polaków na Sybir wysłali...

... O Polsko nasza, Ziemio nasza święta Gdzie twoje Syny, gdzie twoje orlęta Dzisiaj w Sybirskie tajgi przyjechali Czy kiedy ciebie będziem oglądali...

... Zima, śnieg straszny w lesie, ciężka praca Głód i tęsknota ciężko nas przygniata Tyfus okrutny wśród ludzi się szerzy Co dzień to więcej pod sosnami leży...

[hymn Sybiraków]

Kiedy razem z dwiema koleżankami, Magdą Menc i Eweliną Szewc, decydowałam się na zorganizowanie spotkania z Sybirakami, nie wiedziałam, że aż tak wstrząśnie to uczniami naszej szkoły.

Dnia 24.01.2008 naszą szkołę odwiedziła Pani Halicka. Przez całą godzinę lekcyjną opowiadała nam swoją historię. Urodziła się na Syberii, spędziła tam w nieludzkich warunkach 5 lat. Każdego wieczoru słuchała opowieści o rodzinnych stronach, o tym, że hen daleko, czeka na nią piękny dom z rzeką, przepływającą obok. Wracając do Polski spędziła cztery miesiące w pociągu, bez toalety, niezbędnych (j^a^ do niedawna sądziłam) środków- mydła, chleba itp. Jakie musiało być jej rozczarowanie, gdy zamiast pięknego pałacu zobaczyła ruiny, całe marzenia legły w gruzach, lecz nawet to nie zniechęciło jej rodziny, przecież w końcu byli wolni. Od nowa musiała się wszystkiego uczyć, nie wiedziała nawet co to jest jajko. Po pięciu latach niedożywienia, chłodu i niewoli zobaczyła, jaki świat może być piękny.Jeleniogórski związek Sybiraków liczy ok. 650 osób, są to przede wszystkim już ich dzieci. Jest to bardzo okrojona liczba ponieważ większość chce zapomnieć o stalinowskim reżimie i rosyjskim terrorze.

Monika Wiatr

⁵