7648595137

250 PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA.

Na koniec jeszcze słówko o Maryi Sztuart. P. K. zdaje się być przekonanym o winie nieszczęśliwej królowej. Wspominając na str. 189 przyp. 1 o listach szkatułkowych, powiada: „Oprócz listów wszakże dużo jest innych wskazówek, że Marya nie była niewinną ofiaią intryg i gwałtów Bothwella, lecz dobrowolną spólniczką jego^u. Koniecznem było, choćby kilku słowy, wytłumaczyć, co to są listy szkatułkowe, których autentyczności, po pracach Bekkera, Onckena, Opitza, Bresslau’a, Cardaun’sa, Gerdesa, wątpię, czy kto udowodni. W obec tego, szkoda doprawdy, że autor nam tych innych nie przytoczył; wskazówek.

Z formalnych usterek wymieniamy tylko niekonsekwencyę w pisaniu nazw ludów to wielką, to małą głoską: tak na str. 28 arabowie, natomiast Portugalczycy, malabarczycy, na str. 30 Hindusowie, (35) włochem itp. ; na str. 131 „będę jej stawił czoło“ zapewne ma być „stawiał czoło “ ; na str. 240 „1 dukat węgierski — 54 złL“ zamiast 54 gr.^w

Podaliśmy najważniejsze usterki; jest ich na 539 str. stosunkowo niewiele, a nikną one w obec tylu zalet, które z pewnością się przyczynią, że i tom obecny niedługo w nowem pojawi się wydaniu. Autor padł, jak się zdaje, ofiarą niefortunnych źródeł. To też nie wątpimy, że owe nieliczne, a jednak rażące usterki, znikną w następnej, edycyi, czego z całego serca i autorowi i naszej publiczności życzymy.

K. K.

Połączenie Rusi Czerwonej z Polską przez Kazimierza Wielkiego. Napisał

Kazimierz J. Gorzycki. Lwów. 1889, str. 112.

Wyczerpującej monografii połączenia Rusi Czerwonej z Polską przez Kazimierza W. dotychczas napróżno oczekiwaliśmy, mimo że wydawnictwo źródeł odnośnych już od lat kilku ukończone i niema prawie nadziei, aby się w przyszłości zbyt wiele nowych dało odszukać materya-łów. Brakowi temu zaradzić zamierzył p. G. pracą pod powyżej wymienionym tytułem, z trzech części złożoną, z których pierwsza zajmuje się politycznem , druga kościelnem, ostatnia wewnętrznem Rusi z Polską połączeniem. Podział zupełnie trafny i dobrze obmyślany, czy jednak wykonanie zadowalające ? Odpowiemy, przechodząc rzecz całą szczegółowo. Historyę politycznego połączenia poprzedza autor zbyt może długim w stosunku do całości, ale na najnowszych opartym badaniach, rzutem oka na ostatnie lata samoistności Rusi halicko-włodzi-mierskiej. Zakwestyonowalibyśmy tylko zdanie, jakoby Lubart uznawał Jerzego II swoim zwierzchnikiem (str. 12). Gdybyśmy bowiem nawet