II. Co to jest ekonomia społeczna'
i Stowarzyszenie powstało w 1997 roku. W Inowrocławiu wówczas co trzecia osoba do-| rosła nie miała pracy, większość mieszkańców skazana była na usługi publicznej służby i zdrowia o niskim poziomie.„Flandria"wzoruje się na belgijskich stowarzyszeniach wza-; jemnych działających w obszarze ochrony zdrowia. Zamierzeniem założycieli nie była : budowa nowego systemu opieki zdrowotnej czy konkurowanie z publiczną służbą : zdrowia - chodziło o to, by uzupełnić niewydolny rynek medyczny i zwiększyć do-| stępność do usług.
Opracowano na podstawie„Atlasu dobrych praktyk ekonomii społecznej" Więcej na: atlas.ekonomiaspoleczna.pl
Nie. Wprawdzie trwają prace nad ustawą o przedsiębiorczości społecznej, ale nawet jeśli wejdzie ona wżycie, najprawdopodobniej nie wprowadzi nowej formy prawnej, a jedynie status, który po spełnieniu określonych warunków będą mogli uzyskać niemal wszyscy przedsiębiorcy - zarówno ci prowadzący typowe podmioty ekonomii społecznej (np. spółdzielnie pracy), jak i osoby prowadzące spółki. Pozbawieni tej możliwości będą najprawdopodobniej jedynie samozatrudnieni oraz podmioty należące do jednostek samorządu terytorialnego.
Jednak już teraz pewne formy działalności na styku rynku i aktywności społecznej przyjęło się nazywać przedsiębiorstwami społecznymi.
Fakt, że cele przedsiębiorstw społecznych mogą być bardzo różne, a ich pracownicy - w zależności od rodzaju swoich ewentualnych problemów - wymagają zróżnicowanego podejścia, sprawia, że ekonomią społeczną zajmują się podmioty o różnych formach prawnych.
Najczęściej terminu tego używamy w odniesieniu do:
> spółdzielni socjalnych,
> organizacji pozarządowych (NGO) prowadzących działalność gospodarczą,
> spółek różnego rodzaju, które w swoich dokumentach założycielskich zastrzegły, że działają nie dla zysku i realizują cele społeczne.
Czasami za przedsiębiorstwa społeczne uznaje się również spółdzielnie pracy, spółdzielnie inwalidów czy towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych. Biorąc pod uwagę fakt realizacji wyraźnej misji społecznej (np. działalność na rzecz członków, zatrudnianie osób z grup zagrożonych wykluczeniem społecznym) razem z działalnością gospodarczą, należałoby uznać taką kwalifikację za stosowną. Jednak często same te podmioty (szczególnie spółdzielnie pracy) nie postrzegają się jako części sektora ekonomii społecznej.
Kolejne podmioty zaliczane przez niektórych do sfery ekonomii społecznej to centra integracji społecznej (CIS) i zakłady aktywności zawodowej (ZAZ). Nie są to samodzielne podmioty gospodarcze, tylko wyodrębnione jednostki organizacji pozarządowych lub jednostek samorządu terytorialnego. Nie zmienia to faktu, że i CIS, i ZAZ mogą sprzedawać towary i usługi.