7921507117

okazywały się nieskuteczne (Wojtyna 2008, 15-16). Stąd Acemoglu (2010, 2) traktując wspomniane kapitały i postęp technologiczny jako bezpośrednie wyznaczniki wzrostu zawraca uwagę, iż rozważania nad pomnażaniem PKB wymagają analiz bardziej fundamentalnych mechanizmów tego zjawiska: takich jak uwarunkowania geograficzne, kulturowe czy instytucje i ich wpływ na powyższe wyznaczniki. Dani Rordik zaliczył instytucje, czynniki geograficzne i wymianę (integrację) do najważniejszych fundamentalnych (głębokich) determinant wzrostu (Ryc. 1) -zob. też Bloch i Tang (2004).

income

endogenous

1 endowments 1 | productivitv |

partly

endogenous exogenous

Ryc.l. Determinanty wzrostu gospodarczego

Źródło: Rodrik2002, 27

Neoklasyczne modele wzrostu gospodarczego uwzględniające czynniki instytucjonalne powstały w latach 90. XX w m.in. staraniem Roberta Barro (1996). Instytucje, w tym okresie stały się przedmiotem stałego zainteresowania ekonomistów zajmujących się rozwojem (Chang 2007,473). Sam Paul Romer w ostatnich latach opowiedział się za szerokim wykorzystaniem podejścia instytucjonalnego do stymulowania wzrostu i rozwoju, stwierdzając, iż: „normy i struktury lub 'reguły gry', które określają sposób współistnienia, rozwoju lub też działań antagonicznych i stagnacji organizacji oraz poszczególnych jednostek

7