7921507120

poprawiają dopasowanie modeli wzrostu - zob. np. Acemoglu i in. (2001, 2002, 2003), Rodrik (2002), Rodrik i in. (2002). Przeciwnego zdania są inni ekonomiści np. Sachs i Warner (1995,1999, 2001), Sachs i McArthur (2001) oraz Gallup i in. (1999)²¹.

Instytucje są kategorią heterogeniczną. Stąd pewne ich elementy są częściej brane pod uwagę w badaniach nad wzrostem gospodarczym. Częściowo wynika to z dostępności danych, częściowo z rozumowania indukcyjnego i uogólniania istniejących obserwacji. Według Fukuyamy (2008) ekonomia instytucjonalna w analizowaniu wpływu sfery „wyboru publicznego" na wzrost gospodarczy koncentruje się na następujących kategoriach (Ryc.2): państwo (state-building): środki przymusu, zakres przestrzenny państwa, władza publiczna mająca prawo narzucania reguł i norm, nakładania podatków oraz obowiązek dostarczania dóbr publicznych,

praworządność/rządy prawa (rule of law): stanowiące podstawę praw własności, zapewniające orzecznictwo (rozstrzyganie) w sprawie należności handlowych, oraz chroniące sferę prywatną i prawa człowieka,

demokracja: zapewniająca rządy ludu, tzn. będąca mechanizmem gwarantującym odpowiedzialność władz przed społeczeństwem (obejmuje ona takie instytucje, jak formalny system polityczny, wolność prasy, społeczeństwo obywatelskie etc.), mobilizacja społeczna lub rozwój społeczny: prowadzącego do powstania złożonego podziału pracy i zmian w tożsamości społecznej, tzn. transformacji z identyfikacji askryptywnych bazujących na klasie społecznej, pochodzeniu etnicznym lub płci na rzecz identyfikacji dobrowolnej będącej wynikiem świadomej decyzji jednostek.

Ryc. 2. Wymiary rozwoju będące przedmiotem analizy ekonomii instytucjonalnej

²¹ Cytowane za: Bloch i Tang (2004, 248-249).

10