123885

Część modeli wzrostu gospodarczego opiera się na założeniu, że kapitał stanowi pierwszorzędny motor wzrostu produkcji. Należy do niego model Harroda-Domara oraz funkcja produkcji Cobba-Douglasa. W początkowym okresie dużym powodzeniem cieszył się model Harroda-Domara. Był on oparty na kilku upraszczających założeniach, np. jednolitej strukturalnie produkcji (model jednego produktu), stałego stosunku między zasobem kapitału a dochodem oraz stałości współczynnika kapitałochłonności. Zakładano w nim brak opóźnień czasowych, pionową integrację gospodarki, brak handlu zagranicznego. Był to praktycznie model jednoczynnikowy. Rolę czynnika wzrostu odgrywał kapitał (oszczędności, inwestycje); zakładano, iż kapitał się nie starzeje i że jest wykorzystywany w stałej proporcji technicznej wobec pracy. W modelu tym produkcja była powiązana z kapitałem poprzez koncepcję współczynnika kapitałochłonności, który wykorzystywano w wielu odmianach modeli wzrostu pochodzących z tego okresu.