8228807825

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

wadzony był poprzez przejście falowodowe sprzęgane pojemnościowo z wejściem i wyjściem spirali.

opracowanie LFB pracujących w paśmie S dla radaru N-21 do wykrywania celów nisko lecących. Dla nadajników tych radarów zostały opracowane lampy LO-401 i LO-301. Także i te lampy miały konstrukcję metalowo-ceramiczną i periodyczny układ ogniskujący. Opracowaniem tych lamp kierowali dr Wojciech Czarczyński i mgr inż. Tadeusz Fijewski. Przykład lamp dużej mocy o konstrukcji metalowo-ceramicznej pokazuje rys. 13.6.

Ogólną koncepcją LFB mocy, techniką obliczeniową i zagadnieniami technologicznymi tych i wielu następnych lamp kierował dr inż. Janusz Sobański. Produkcja wszystkich wymienionych lamp została w 1984r. przekazana do DZE DOLAM, który to zakład został w 1990r. zlikwidowany.

Rys. 13.5. Lampa LFB -5; konstrukcja 1959r

W latach 1960-64 opracowano szereg lamp LFB o niskich szumach, pracujących w paśmie L, przeznaczonych do radarów rodziny „Jawor”. I tak lampa LFB-6 opracowana w 1961 r. miała współczynnik szumów F = 8dB.

W 1963r. została opracowana lampa LFB-61 o szumach F = 6dB zaś lampa LFB-62 o F= 4dB w roku 1968. Wszystkie lampy pasma L miały wejścia i wyjścia bwcz współosiowe sprzężone z lampą poprzez wnęki rezonansowe. Konstruktorzy tych lamp mgr inż. J. Kampa i mgr inż. W Sielanko wchodzili w skład zespołu, który za opracowanie stacji „Jawor" otrzymał w roku 1964 Nagrodę Państwową 1 Stopnia.

Epoka LFB niskoszumowych skończyła się wraz z końcem lat 60. na skutek postępu w technologii półprzewodników, umożliwiających konstrukcję wzmacniaczy bwcz, pracujących w torach odbiorczych współczesnych radarów. Ostatnia o niskich szumach lampa LFB-51 była opracowana w latach sześćdziesiątych, pracowała w paśmie S ze współczynnikiem szumów F = 5dB.

W skład zespołu, który za opracowanie stacji „Jawor M” otrzymał w roku 1970 Nagrodę Państwową II Stopnia, wszedł mgr inż. W. Sielanko z OW PIE.

Od roku 1972 po reorganizacji PIE Oddział Wrocławski tego Instytutu wszedł w skład Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Elektroniki Próżniowej (OBREP). Od początku lat 70. OW OBREP brał udział w opracowaniu rodziny pełnokoherentnych radarów typu N (NUR). Do końca lat 70. opracowano lampy LO-20 i LO-111 pracujące w paśmie L w nadajnikach radaru ostrzegawczego NUR 31. Lampa LO-20 o mocy wyjściowej 20W i lampa LO-111 o mocy wyjściowej 5kW stanowiły dwa pierwsze stopnie łańcucha wzmacniaczy mocy nadajnika. Lampy te miały już konstrukcję całkowicie metalowo-ceramiczną i periodyczny układ ogniskujący (ppm). W tym samym okresie rozpoczęto

Rys. 13.6. Współczesne metalowo-ceramiczne lampy

LFB dużej mocy typu LO-120 i LO750; konstrukcja

2000/2001r.

W roku 1978 w wyniku kolejnej reorganizacji Wrocławski Oddział OBREP został włączony do Instytutu Technologii Elektronowej Politechniki Wrocławskiej. Ta kolejna zmiana szyldu nie zmieniła zakresu prac w dziedzinie techniki mikrofalowej. Od początku lat 70. prowadzono prace nad hybrydowymi układami mikrofalowymi. W ciągu lat 70. opracowano szereg układów w oparciu o technikę linii mikropaskowych na podłożach ceramicznych lub ferrytowych. I tak opracowano lub wdrożono do produkcji małoseryjnej takie układy jak:

•    dzielniki mocy (6 typów),

•    mieszacz ML 30,

•    mieszacz MS-300,

131