Nawierzchnia drogowa jest układem warstwowym. W zakresie interesującego nas tematu właściwe jest rozpatrywanie wyłącznie materiału i charakterystyki warstwy powierzchniowej (tzw. warstwy ścieralnej).
W sensie materiałowym możemy wyróżnić warstwy ścieralne:
• z mieszanki mineralno-asfaltowej,
• z betonu cementowego.
Nawierzchnie z betonu cementowego są zwykle jaśniejsze niż nawierzchnie asfaltowe. Ponieważ jednak oświetlenie dróg najczęściej stosowane jest na terenie zabudowanym z infrastrukturą podziemną pod nawierzchnią, a dominującym typem nawierzchni w takich obszarach są nawierzchnie asfaltowe, w dalszej części prezentacji odniesiono się do asfaltowych warstw ścieralnych.
Wymagania wobec nawierzchni z punktu widzenia użytkownika drogi związane są głównie z bezpieczeństwem i komfortem jazdy:
• równość poprzeczna i podłużna
• szorstkość (wsp. tarcia)
• niska głośność
• dobra widoczność jezdni (szczególnie o zmroku i przy mokrej nawierzchni)
Zarządzający drogami do tych wymagań dodaje jeszcze:
• maksymalna trwałość
• odporność na koleinowanie i odkształcenia
• trwałość zmęczeniowa
• brak spękań zimowych
• ekonomiczna opłacalność: relacja kosztów budowy do efektywności (koszty eksploatacji, naprawy, remonty)