8328607528

	-    rozpoznaje wiersz trzynastozgłoskowy, wyjaśnia jego funkcję i związek z antycznym heksametrem -    na podstawie konkretnych fragmentów wykazuje opisowość utworu (np. opis dworu i jego otoczenia, stroju, broni, serwisu itp.) -    wskazuje różne opisy przyrody, określając ich funkcję w utworze i wskazując obecność tradycji kulturowej (np. sielankowość ogrodu, motyw raju w opisie matecznika) -    analizuje wybrany opis przyrody, wskazując funkcję środków stylistycznych (epitety, porównania, personifikacje, antropomorfizacje, onomatopeje i -    odwołując się do konkretnych fragmentów, wyjaśnia, na czym polega malarski charakter dzieła -    charakteryzuje Jacka Soplicę jako bohatera romantycznego -    określa, czym się różni kreacja Jacka Soplicy od wcześniej poznanych bohaterów romantycznych -    interpretuje Inwokację i Epilog, wyjaśniając ich miejsce w kompozycji utworu	-    wnioskuje, dlaczego tytułowym bohaterem Mickiewicz uczynił postać pospolitego młodzieńca, a nie wybitnego bohatera tragicznego -    na podstawie Epilogu przedstawia obraz polskiej emigracji, porównuje go z mesjanistyczną koncepcją pielgrzymstwa polskiego
13. Poezja wieszczów m.in. wiersze: Juliusz Słowacki, Testament mój Cyprian Norwid, [Coś ty Atenom zrobił,	-    wyjaśnia, na czym polega romantyczna koncepcja poety wieszcza i jaka była jej rola w zachowaniu tożsamości narodu pozbawionego państwa -    wskazuje przykłady kultu wieszczów (utwory literackie, fakty historyczne) -    wyjaśnia terminy: tradycja, dziedzictwo, epigonizm, kicz, precyzując ich znaczenia -    wyjaśnia określenie: romantyzm krajowy, podając nazwiska twórców -    interpretuje wiersz Słowackiego: •/ wyjaśnia tytuł ■S określa nadawcę i odbiorcę y" wskazuje obecne w wierszu toposy (łódź, sternik, symboliczny pogrzeb poety) i określa ich funkcję ■ć określa funkcje apostrof obecnych w ■ć interpretuje przesłanie, jakie poeta zostawił narodowi -    interpretuje wiersz Norwida: •f wyjaśnia, kim są przywołane tu postacie i co je łączy •f interpretuje funkcję Norwidowskiego przemilczenia •S interpretuje komentarz Norwida do pośmiertnych losów wielkich ludzi -    w wierszach współczesnych odnajduje próby odbrązowienia pomnikowych postaci romantycznych -    wskazuje utwory o charakterze antybrązowniczym (np. Andrzeja Bursy i Tadeusza Różewicza)	-    interpretuje koncepcję poety wieszcza w kontekście całokształtu postaw epoki -    komentuje popularność postaci Wemyhory w romantyzmie (na podstawie notki w podręczniku) -    określa wpływ poezji wieszczów na romantyzm krajowy (twórczość Ryszarda Berwińskiego, Gustawa Ehrenberga, Mieczysław Romanowskiego i innych „straceńców") -    ocenia, jaką rolę odegrało w polskiej kulturze brązownictwo wieszczów romantycznych -    interpretuje wiersz Słowackiego, wykorzystując konteksty (biograficzny, kulturowy, historycznoliteracki itp.) -    bada wersyfikację utworu -    rozpoznaje funkcję rytmizacji utworu -    zbiera syntezujące wnioski o specyfice poezji Norwida (np. wskazuje tendencję do odczytywania znaków w różnych, pozornie zwyczajnych sytuacjach) -    na podstawie poznanych utworów określa Norwidowską koncepcję jednostki wybitnej i rolę tej jednostki w postępie ludzkości -    interpretuje wiersze współczesne, nawiązujące do motywu romantycznego wieszcza
Dziś. Wiecznie młodzi. Młodość w kulturze współczesnej Witold Gombrowicz, Testament (fragment) Czesław Miłosz, Młodość Marcin Świetlicki, Baczność	-    wyjaśnia terminy: postmodernizm, ponowoczesność -    wyjaśnia termin „kontrkultura", odnosząc go do konkretnych zjawisk -    wskazuje przejawy kultu młodości w różnych obszarach kultury współczesnej -    wyjaśnia Gombrowiczowską antynomię młodości i dojrzałości -    w wierszu Miłosza odnajduje przeciwstawienia: młodość - dojrzałość, ulotność - trwałość; wyjaśnia, jak rozumie je poeta -    interpretuje wiersz Świetlickiego jako bolesny obraz wkraczania w dorosłość	-    wskazuje kulturowe źródła ekspansji młodości w drugiej połowie XX wieku -    interpretuje utwory współczesne nawiązujące do kulturowego znaczenia młodości
II. POZYTYWIZM UCZEŃ:
1. Pozytywiści wobec przeszłości i teraźniejszości Aleksander Świętochowski, My i >vy PiotrChmielowski, Utyłitaryzm w literaturze Adam Asnyk, Daremne Żale, Dzisiejszym idealistom	-    wyjaśnia krótko terminy: pozytywizm, utyłitaryzm. scjentyzm. ewolucjonizm. organicyzm -    wyjaśnia, jakie historyczne i polityczne przyczyny wpłynęły na ukształtowanie się programu polskich pozytywistów -    przedstawia tezy artykułu programowego Świętochowskiego -    wyjaśnia, na czym polega jego polemiczny i programowy charakter -    nazywa środki retoryczne obecne we fragmentach publicystyki pozytywistycznej i określa ich funkcję -    wskazuje nowe postawy i idee deklarowane w publicystyce pozytywistycznej	-    omawia filozoficzne podstawy epoki (poglądy Comte’a, Milla, Spencera) -    wyjaśnia symbolikę przeciwstawienia młodzi - starzy w artykule Świętochowskiego -    porównuje wykorzystanie metaforyki młodości w wystąpieniach pozytywistów oraz w utworach romantycznych (np. w Odzie do młodości) -    krótko charakteryzuje rozwój publicystyki w drugiej połowie XIX w. -    wyjaśnia, na czym polegała ezopowość języka publicystyki pozytywistycznej oraz podaje jej przyczyny -    wyjaśnia określenie „noc postyczniowa”. odnosząc je do faktów historycznych

20