Do aparatów czynnościowych modyfikujących wzrost należą m.in.: bionator Baltersa, Twin-block, czy regulator funkcji Frankla i bez względu na nazwę każdy aparat czynnościowy jest w uproszczeniu połączeniem drutów wykonanych ze stali nierdzewnej chromo-niklowej i części akrylowych.
Głównym przedstawicielem aparatów do przemieszczania zębów u dzieci jest płytowy aparat Schwartza i jego modyfikacje, gdzie głównym elementem aparatu jest płyta akrylowa, w której osadzone są śruby-będące najczęściej elementem czynnym, oraz sprężyny i klamry(Adamsa) wykonane ze stali nierdzewnej.
Ostatnią grupą zdejmowanych aparatów stanowią przeźroczyste szyny typu aligner, będące metodą korygowania prostych wad zgryzu przy pomocy kilku kompletów przeźroczystych nakładek wykonanych ze specjalnej termoformliwej folii, indywidualnie dopasowanych do zębów pacjenta i uwzględniających ich odpowiednie przesunięcia.
Współczesne aparaty stałe [Karłowska 2009] podzielić można na aparaty grubołukowe wykonane z drutów ze stali nierdzewnej o przekroju okrągłym o średnicy 0,8 do 1,1 mm i aparaty cienkołukowe, które w większości są odmianami aparatu edgewise, których głównymi elementami składowymi są zamki, pierścienie(ewentualnie rurki) i luki oraz liczne akcesoria towarzyszące.
Ze względu na materiał zamki podzielić można na [Baczyk-Łopuch i Loster 2010]:
- metalowe (głównie ze stali nierdzewnej, sporadycznie chromo-kobaltowo-molibdenowe i
tytanowe, jako alternatywa u osób uczulonych na nikiel zawarty w stali nierdzewnej)
[Panuszka i wsp. 2003]
- plastikowe (z poliwęglanu - obecnie mało stosowane)
- ceramiczne (z poli- lub monokrystalicznego tlenku glinu lub z polikrystalicznego tlenku
cyrkonu)
- kompozytowe [Brusca i wsp. 2007]
Pierścienie metalowe wykonane są ze stali chromoniklowej o grubości ok 0,lmm.
11