Laboratoryjna hematologia medyczna - program specjalizacji dla diagnostów laboratoryjnych posiadających specjalizację II stopnia w diagnostyce laboratoryjnej lub analityce klinicznej albo tytuł _specjalisty w laboratoryjnej diagnostyce medycznej_
Umiejętności praktyczne
W czasie stażu diagnosta laboratoryjny nabędzie umiejętności:
• oceny czynników analitycznych i pozaanalitycznych, wpływających na wiarygodność leukogramu i mielogramu,
• wykonania rozmazu krwi obwodowej, płynów z jam ciała i szpiku i ich oceny (potwierdzone prawidłowe policzenie i interpretacja co najmniej 100 mielogramów w różnych chorobach krwi),
• wykonania badań cytochemicznych i ich oceny,
• doboru badań przydatnych w rozpoznawaniu i kontroli efektywności leczenia wyżej wymienionych jednostek chorobowych,
• zbiorczej interpretacji wyników badań morfologicznych, cytologicznych (leukogram, mielogram), cytochemicznych i cytoenzymatycznych w wyżej wymienionych jednostkach chorobowych,
• oceny wartości parametrów morfologii krwi, decydujących o kontynuowaniu lub przerwaniu leczenia cytoredukcyjnego,
• posługiwania się metodami zapewniającymi jakość badań w pracowni cytomorfologii,
• prowadzenia dokumentacji laboratoryjnej w pracowni cytomorfologii,
• posługiwania się systemami informatycznymi w pracowni cytomorfologii.
Forma zaliczenia stażu u kierownika stażu: a) kolokwia z wiedzy teoretycznej b) potwierdzenie znajomości wyżej wymienionych procedur.
Czas trwania stażu: 8 miesięcy.
Miejsce stażu: akredytowane laboratorium medyczne z pracownią cytomorfologii.
Cel stażu
W ramach stażu diagnosta laboratoryjny uzupełni wiedzę z zakresu wiadomości ogólnych oraz diagnostyki cytometrycznej, wyszczególnionych w programie specjalizacji. Zapozna się z wyposażeniem, organizacją pracy i kontrolą jakości prowadzoną w pracowni cytometrii przepływowej oraz nabędzie umiejętności praktyczne objęte programem stażu.
Zakres wiedzy teoretycznej
W czasie stażu diagnosta laboratoryjny opanuje przedstawioną poniżej wiedzę.
• Techniczne podstawy cytometrii przepływowej.
• Antygeny różnicowania wykorzystywane w diagnostyce hematologicznej (w tym cytometryczna ocena czynności płytek).
• Immunofenotypowa diagnostyka ostrych białaczek.
• Immunofenotypowa diagnostyka chłoniaków.
• Ocena ilościowa komórek CD34-dodatnich.
• Diagnostyka choroby resztkowej (MRD) i oporności wielolekowej (MDR).
• Badanie subpopulacji limfocytów (w tym u nieleczonych i leczonych pacjentów z AIDS).
• Niedobory odporności wrodzone i nabyte: podział, patogeneza, diagnostyka, różnicowanie, monitorowanie leczenia.
CMKP 2004 17