8344043881

Laboratoryjna hematologia medyczna - program specjalizacji dla diagnostów laboratoryjnych posiadających specjalizację II stopnia w diagnostyce laboratoryjnej lub analityce klinicznej albo tytuł _specjalisty w laboratoryjnej diagnostyce medycznej_

•    przedstawienia potwierdzenia uczestnictwa w konferencjach naukowo-szkoleniowych i / lub zjazdach organizowanych przez Polskie Towarzystwo Hematologów i Transfuzjologów,

•    zaliczenia praktycznej znajomości języka obcego na podstawie zaświadczenia ze studium języków obcych,

•    pozytywnej opinii dotyczącej przebiegu specjalizacji i uzyskanych przez diagnostę laboratoryjnego umiejętności wydanej przez kierownika specjalizacji,

•    zaliczenia specjalizacji w formie kolokwium końcowego u kierownika specjalizacji i uzyskanie dopuszczenia do egzaminu państwowego.

Program poszczególnych modułów specjalizacji

Moduł I. Laboratoryjna diagnostyka zaburzeń erytropoezy Cele modułu: Uzupełnienie wiedzy z zakresu wiadomości ogólnych oraz diagnostyki hematologicznej, wyszczególnionych w programie specjalizacji. Zapoznanie się z wyposażeniem, organizacją pracy i kontrolą jakości prowadzoną w pracowni morfologii oraz pracowni diagnostyki hemoglobinopatii, talasemii i enzymopatii krwinkowych. Nabycie umiejętności praktycznych objętych programem tego modułu.

Moduł realizowany jest w formie 2 kursów specjalizacyjnych i 2 staży kierunkowych.

1) Kurs specjalizacyjny: “Diagnostyka laboratoryjna niedokrwistości”

a)    Zakres wiedzy

W czasie kursu diagnosta laboratoryjny opanuje przedstawioną poniżej wiedzą.

•    Hematopoeza, apoptoza, hemoliza.

•    Niedokrwistości: podziały, patogeneza.

•    Szereg rozwojowy erytrocytów (cytomorfologia form rozwojowych).

•    Parametry morfologiczne krwi obwodowej i szpiku, normy (z uwzględnieniem wieku i płci pacjenta).

•    Znaczenie diagnostyczne, metody oceny i interpretacja wyników retykulocytów.

•    Metabolizm żelaza, jego rola w organizmie, ocena zasobów w ustroju.

•    Diagnostyka niedokrwistości z niedoboru i zaburzeń wykorzystania żelaza (w tym ACD-niedokrwistość w przebiegu chorób przewlekłych).

•    Diagnostyka niedokrwistości aplastycznej.

•    Diagnostyka niedokrwistości megaloblastycznych.

•    Diagnostyka niedokrwistości hemolitycznych.

b)    Umiejętności praktyczne

W czasie kursu diagnosta laboratoryjny nabędzie umiejętność:

•    oceny i interpretacji zmian w morfologii erytrocytów barwionych MGG,

•    oceny preparatów krwi obwodowej i szpiku w w/w niedokrwistościach,

•    interpretacji wyników badań morfologicznych, cytologicznych i biochemicznych przydatnych w rozpoznawaniu, różnicowaniu i monitorowaniu leczenia niedokrwistości.

CMKP 2004