8344044462

regiony postindustrialne. Tutaj znaczącą rolę odgrywa cała infrastruktura budowlana, będąca pozostałością po zakładach przemysłowych (województwo dolnośląskie, łódzkie). Rozwój regionu - skala przedsiębiorczości młodych ludzi jest tym większa, im dane województwo szybciej się rozwija (bądź ma takie perspektywy rozwoju). Dominującą rolę odgrywają tu regiony zachodnie, które nie tylko produkują na rynek wewnętrzny, ale także kooperują z firmami niemieckimi i eksportują swoje towary na tamtejszy rynek (województwo dolnośląskie, zachodniopomorskie). Wysoką przedsiębiorczością absolwentów charakteryzują się także te regiony, które przeżywają w ostatnich latach rozkwit gospodarczy (województwo dolnośląskie, łódzkie).

Bliskość aglomeracji - wydaje się, że przedsiębiorczość absolwentów koncentruje się wokół dużych aglomeracji miejskich (województwa: dolnośląskie, łódzkie, małopolskie, pomorskie, śląskie, wielkopolskie). Związane może to być z dynamicznym rozwojem tych ośrodków, liczbą instytucji wspierających działalność gospodarczą, dostępem do informacji, kredytów i pożyczek, możliwością kooperacji z dużymi firmami, które często lokalizują swoje biura w aglomeracjach, większym zapotrzebowaniem na usługi w dużych ośrodkach, aniżeli w małych miastach, czy na wsiach.

Działalność instytucji wspierających przedsiębiorczość w regionie - skala

przedsiębiorczości jest tym większa, im więcej w danym województwie funkcjonuje instytucji wspierających rozwój działalności gospodarczej. Widać to na przykładzie takich regionów jak: Śląsk, dolnośląskie, łódzkie czy zachodniopomorskie. Wyjątek stanowią takie województwa jak:    kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie. Mimo

funkcjonowania znacznej ilości instytucji wspierających firmy, przedsiębiorczość wśród absolwentów nie jest tam wysoka.

Na podstawie wyników badania można stwierdzić, że nie ma istotnych różnić w przedsiębiorczości absolwentów z terenów wiejskich i miejskich. O tyle te dane zaskakują, że liczba instytucji wspierających działalność gospodarczą na wsi jest znacznie mniejsza. Warto tu jednak przypomnieć badania przeprowadzone przez K. Duczkowską-Małysz i przez B. Fedyszak-Radziejowską. Na podstawie ich wyników daje się zauważyć pewne pozytywne zjawiska na wsi, takie jak: 1. wykształcenie wiejskich przedsiębiorców jest zdecydowanie wyższe od poziomu wykształcenia typowego dla polskiej wsi, w przedsięwzięcia angażują się więc głównie ludzie posiadający wiedzę bądź rozumiejący, że trzeba ją zdobywać; 2. blisko trzecią część przedsiębiorców stanowią kobiety, co oznacza, że stopniowo upada wzorzec kobiety wychowującej dzieci przy mężu, pozbawionej aspiracji zawodowych i uważającej, że

skoro wyszła za mąż - to droga zawodowa skończyła się; 3. przeciętny wiek przedsiębiorcy oscyluje wokół 40 lat, co oznacza, że jest to warstwa łudzi stosunkowo młodych³³

Interesująca staje się analiza prezentowanego badania, gdy w kwestii przedsiębiorczości uwzględnimy wykształcenie. Okazuje się, że im większe osiągnięcia edukacyjne danej osoby, tym bardziej jest ona skłonna do założenia własnej działalności gospodarczej. Po drugie, im bardziej wykształcenie jest konkretne, związane ze zdobyciem określonego zawodu i umiejętności, tym większe zainteresowanie otworzeniem firmy.

Po zsumowaniu wartości procentowych kategorii twierdzących („tak, ale nie podjąłem/am działalności” oraz „tak, i prowadziłem/am lub prowadzę działalność”), będących odpowiedziami na pytanie: Czy kiedykolwiek podejmował/a Pan/i kroki/działania zmierzające do prowadzenia własnej działalności gospodarczej?, otrzymano następującą strukturę respondentów:

1. badani z wykształceniem magisterskim - 11,4% odpowiedzi twierdzących, 88,4% przeczących (0,2% - brak odpowiedzi);

³³ Duczkowska-Małysz K., 1998, Wizerunek przedsiębiorcy w świetle badań gospodarstw domowych i opinii lokalnych społeczności,, [w:] (red.) Jaźwińska E., Żuk-Iwanowska A., Przedsiębiorcy jako grupa społeczna. Radom, s. 40-41.

Do grupy tej włączono osoby posiadające tytuł doktorski.