8377355975

WPROWADZENIE

Dynamiczne procesy kulturowe prowadzące do przemiany religijności, stawiają pytania o koncepcję współczesnej, polskiej katechezy realizowanej we wszystkich środowiskach. Badania empiryczne dowodzą, że znaczny odsetek polskich katolików nie bierze udziału w życiu sakramentalnym i w wielu aspektach kontestuje moralne nauczanie Kościoła. Jako remedium proponuje się położenie większego nacisku na formację w ruchach i stowarzyszeniach katolickich, lepsze wykorzystanie rekolekcji szkolnych, rozwinięcie służby ministranckiej i grup harcerskich czy też formacyjne wykorzystanie pielgrzymek. Propozycje te są niewątpliwie godne poparcia, wydaje się jednak, że katecheza w Polsce wymaga dalej idących propozycji, dotyczących zmiany koncepcji zarówno szkolnego nauczania religii, jak i katechezy parafialnej.

Wśród różnych propozycji dotyczących przewartościowania współczesnej katechezy pojawiła się także propozycja katechezy ewangelizacyjnej adresowanej do już ochrzczonych, którzy jednak nie zostali nigdy w pełni wprowadzeni w chrześcijaństwo albo z różnych powodów od niego odeszli. Zakłada ona połączenie ewangelizacji i katechezy, polegające na tym, że ewangelizacja poprzedzałaby lub towarzyszyła katechezie (por. OIK 17-19). W katechezie ewangelizacyjnej chodzi przede wszystkim o to, aby nie tylko troszczyła się ona o „umocnienie wiary i jej nauczanie, ale z pomocą laski także ojej stale rozbudzanie” (CT 19). Istotą katechezy ewangelizacyjnej ma być więc nie tyle podtrzymywanie w wierze ludzi już wierzących i prakty kujących, ale najpierw pomoc w jej pobudzaniu, a następnie systematycznym pogłębianiu i prowadzeniu do dawania świadectwa życia, tak aby Ewangelia przenikała i przemieniała kulturę współczesnego świata. Postulat ten szczególnie donośnie zabrzmiał w 1968 roku, w kręgu latynoamerykańskim. Katecheza ewangelizacyjna była przez biskupów Ameryki Łacińskiej pojmowana wręcz jako „nieodzowna jakość autentycznej katechezy, bez której nie sposób uratować miliony ochrzczonych przed niewiarą”. Także Dyrektorium ogólne o katechizacji (za Ewangelii nuntiandi) stwierdza, iż katecheza ewangelizacyjna staje się nieodzowna, aby w sytuacji pluralizmu i całej współczesnej złożoności katecheza była „nasycona sokiem ewangelicznym i sporządzona w języku przystosowanym do czasu i osób” (DOK 194, EN 54; por. DOK 62).

Konieczne staje się zatem wypracowanie koncepcji katechezy ewangelizacyjnej a następnie wdrożenie jej w praktykę. Temu zagadnieniu poświęcone