8565557824

46 SPRAWOZDANIA

W ramach innej grupy tematycznej przedstawiono problematykę produkcji wydawniczej. J. Michoń z Kanady ukazał osiągnięcia produkcji literackiej w Quebecu; J. Breton z Uniwersytetu Paryskiego III mówił o rozwoju i kryzysie wydawnictw francuskich od końca II wojny światowej, a dwie przedstawicielki Biblioteki Narodowej podniosły problem egzemplarza obowiązkowego we Francji (pani Bernard) oraz klasyfikacji rycin i książek w tej bibliotece (pani Sanson). Zaprezentowano też studia bibliometryczne w zakresie publikacji bibliologicznych na przykładzie Sudanu i Tunezji.

W programie badań sponsorowanych przez AIB znalazł się także temat dotyczący relacji pomiędzy pismem, obrazem i nowymi technologiami. W tej grupie tematycznej wygłoszono kilka referatów, koordynatorka badań M.-C. Vettraino-Soulard mówiła np. o wydawnictwach elektronicznych, przedstawiciel Bułgarii T. Petew — o związkach telekomunikacji, a konkretnie teletekstu, z informacją. Drogę od piśmiennictwa drukowanego do publikacji komputerowych ukazał w swojej wypowiedzi G. Pelachaud, dyrektor ośrodka dokumentacji w Paryżu (De Pecrit inprime a Pecrit informatise. Les chemins de la memoire).

Parę słów należy też poświęcić grupie tematycznej zajmującej się socjologią czytelnictwa. Profesor Sarkany z Uniwersytetu w Marsylii zaproponował model teoretyczny i metodologię badań nad czytelnictwem literatury pięknej (Modele theoriąue et proposition methodologique de recherche sur la lecture litteraire). Tutaj znalazły się też wypowiedzi osób prezentujących sytuację w dziedzinie badań czytelnictwa w poszczególnych krajach. Profesor Ch. Hartmann z Uniwersytetu Humboldta w Berlinie dał porównawcze studium badań nad książką i czytelnictwem w NRD i we Francji; J. Lórincz nakreśliła aktualną sytuację w zakresie socjologii czytelnictwa na Węgrzech, a A. Guergowa (Bułgaria) przedstawiła analizę porównawczą badań nad czytelnictwem w kilku niewielkich krajach europejskich: Bułgarii, Finlandii i na Węgrzech.

Niezależnie od obrad w grupach tematycznych, odbywały się dyskusje panelowe o charakterze roboczym (tzw. atelier) nad międzynarodowym programem badań bibliologicznych, a w szczególności nad takimi jego ogniwami, jak: reedycje klasyków bibliologii, międzynarodowa bibliografia bibliologiczna, encyklopedia bibliologii, socjologia książki i czytelnictwa.

Na zakończenie obrad zorganizowano drugą sesję plenarną. J. Meyriat zaprezentował aktualną problematykę bibliologiczną (La problematique actuelle de la bibliologie), R. Estivals zastanawiał się, dlaczego i jak należy studiować piśmiennictwo (Pourquoi et comment etudier un ecrit?), G. Sebestyen z Uniwersytetu w Budapeszcie zaproponował zastosowanie metody biblio-logicznej do analizy dokumentacyjnej, a doktorant Uniwersytetu w Bordeaux III, p. Dahmane z Algerii, przedstawił genezę oraz aktualną problematykę bibliometrii.

Obrady sesji podsumował R. Estivals, a przemówienie zamykające wygłosił przewodniczący Francuskiej Komisji ds. Współpracy z UNESCO J. Sirinelli.

Oceniając rezultaty VIII kolokwium bibliologicznego, należy podkreślić, że idea współpracy międzynarodowej w dziedzinie bibliologii i naukach z nią związanych pozostaje żywa oraz znajduje nowych adherentów. Krąg badaczy z różnych krajów uczestniczących w tej współpracy poszerza się. Krystalizują się też tematy i kierunki badań oraz grupy badawcze. Badania te mają najczęściej interdyscyplinarny charakter, włączają w orbitę swoich zainteresowań problematykę w pewnym stopniu autonomiczną, jak np. socjologia książki i czytelnika. Dlatego uważam, że międzynarodowych spotkań bibliologów i przedstawicieli zawodów związanych z książką i komunikacją piśmienniczą — obejmującą dorobek zarówno opublikowany, jak i nie opublikowany (np. rękopisy) — nie można traktować li tylko jako wymianę poglądów kilku zapaleńców. Są to działania celowe i zorganizowane, w szcżególności od momentu powołania AIB.

Barbara Sordylowa