Odsłonięcie warstw gruboławicowych piaskowców i łupków ilastych, budujących flisz karpacki w dolinie Kamienicy. Fol. M. Kurzeja
skowców, niekiedy również wapieni i margli. Warstwy te, niegdyś wytrącone z morskich prądów zawiesinowych, występujące pierwotnie w postaci żwirów, piasku, mułów i iłów osadzały się na morskim dnie, na głębokości do kilku tysięcy metrów, tworząc jednorodne ławice. Z upływem czasu żwiry przekształcały się w zlepieńce, piaski w piaskowce, a muły i iły w łupki, niekiedy w wapienie i margle. Ławice tych osadów o różnej grubości, są w Gorcach powszechnie spotykane. W czasie mioceńskich ruchów górotwórczych, formujących Karpaty, osady te zostały sfałdowane i jak dachówki nasunięte na siebie w kierunku północnym, tworząc tzw. płasz-czowiny. Gorce leżą prawie w całości w zasięgu płaszczowiny magurskiej.
W części masywu, gdzie w podłożu dominują gruboławicowe piaskowce, przeważają potoki, stanowiące tzw. wody szczelinowe, zasilane w sposób ciągły ze stosunkowo wydajnych zbiorników wód podziemnych. Na gruntach z przewagą łupków i margli, sieć cieków wodnych jest gęstsza, lecz mają one charakter głównie wód okresowych, zasilanych przez płytkie zbiorniki wód podziemnych z obszarów pokryw zwietrzelinowych (luźne warstwy zwietrzeliny skalnej zalegającej na litym podłożu). Podłoże skalne wraz z czynnikami klimatycznymi, w powiązaniu z rzeźbą terenu, ma podstawowy wpływ na rodzaj powstających gleb. Ze względu na wspomniane czynniki, podzielone one zostały na: gleby partii grzbietowych powstałe ze zwietrzeliny skalnej, gleby stokowe wytworzone ze zwietrzeliny oraz przemieszczonych mas skal-