bagiennych. Element borowy natomiast reprezentowany jest bardzo skąpo i nie odgrywa prawie żadnej roli.
Liczbowy i procentowy skład gatunków przedstawia tabela 1.
Tabela 1
Gatunki |
Lasów liściastych |
Lasów iglastych (borowe) |
Łąkowe |
Szuwąrowo- bagienne |
Inne |
Razem |
Dość |
63 |
9 |
27 |
15 |
9 |
123 |
% |
51,2 |
7,3 |
22,0 |
12,2 |
7,3 |
100 |
W układzie poziomym zarysowuje się wyraźna warstwowość, którą scharakteryzować można na podstawie niektórych, masowo występujących składników.
Warstwa I. O—15 cm wys.: Hepatica nobilis, Oxalis acełosella, Majantemum bifolium.
Warstwa II. 15—25 cm wys.: Mercurialis perennis, Anemone nemorosa.
Warstwa III. 25—50 cm wys.: Aegopodiumpodagraria, Stellaria nemorum.
Warstwa IV. 50—100 cm wys.: Festuca silvaticą Carex gracilis.
Warstwa V. powyżej 100 cm wys.: Impatiens, noli-tangere.
Liczba gatunków roślin zielnych masowo rosnących w rezerwacie jest na ogół nieznaczna, mimo to jednak rośliny te pokrywają stosunkowo duże przestrzenie, tworząc charakterystyczne facje. Rozmieszczenie roślinności jest dość równomierne, a miejsc bez pokrywy roślinnej jest stosunkowo mało.
Rezerwat Wierzchlas, chroniony głównie jako siedlisko cisa, skupia również rzadkie lub rozproszone w tej części kraju gatunki roślin zielnych, jak np. Cypripedium calceolus, Dentaria bulbifera, Galium Schultesii, Melica uniflora, Circaea alpina, Platanthera bifolia. Z roślin, które znalazły się w rezerwacie przypadkowo, wymienić należy Lilium bulbiferum, zawleczoną przez człowieka (najprawdopodobniej z ogródka Nadleśnictwa) oraz Sagina procumbens.