8658359791

Krzysztof Wiatr

0 kształceniu językowym

XI Jesienna Szkoła Dydaktyków Literatury i Języka Polskiego

24 do 26 listopada 2003 roku w Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w' Krakowie odbywała się naukowa konferencja polonistów. Podporządkowana była problemowi, który został sformułowany jako Kształcenie sprawności językowej i komunikacyjnej. Obraz badań i działań dydaktycznych. Spotkanie to, jak zauważyli w' wystąpieniach otwierających konferencję, prof. Michał Śliwa - rektor AP, dr hab. Stanisław Koziara- dziekan Wydziału Humanistycznego i prof. Bolesław Faron - dyrektor IFP, zbiegło się z 10. rocznicą śmierci prof. Anny Dyduchowej, autorki m.in. Metod kształcenia sprawności językowej uczniów. Projekt systemu, model podręcznika.

Rocznica ta stała się okazją do spotkania przybyłych na konferencję gości i bliskich znajomych prof. Anny Dyduchów^ podczas wieczoru poświęconego jej pamięci, a prowadzonego przez dr Barbarę Dyduch (AP Kraków). Najbliżsi współpracownicy i przyjaciele wspominali Annę Dyduchową jako człowieka pełnego ciepła, dobroci i wyrozumiałości. Niezwykłym przeżyciem, zwłaszcza dla przyjaciół, było odtworzenie nagrania audycji telewizyjnej, podczas której komentarz do prowadzonych lekcji wygłaszała właśnie Anna Dyduchową.

W pierwszym dniu obrad referenci rozpatrywali problem kształcenia sprawności językowej i komunikacyjnej z perspektywy historii dydaktyki oraz z perspektywy współczesności. Eugeniusz Cyniak (UŁ), prof. Halina Wiśniewska (UMCS Lublin) oraz prof. Regina Pawłowska (UG) interesująco przypomnieli tezy dotyczące kształcenia sprawności językowej obecne w pracach dydaktyków w XX-leciu międzywojennym oraz w latach 1950-2000. Z perspektywy współczesności charakteryzował ten problem Bogusław Skowronek (AP Kraków), który postawił na wstępie dość intrygujące pytanie Czy prof. Bladaczka może porozumieć się z blokersem? Główna teza wystąpienia, która dotyczyła „równoprawności” języka nauczyciela i dzisiejszego ucznia, wzbudziła wśród słuchaczy wiele emocji oraz stała się inspiracją do ożywionej dyskusji na temat kondycji współczesnej szkoły, języka i nauki o języku w tej szkole. Zainicjowane już na samym początku polemiki i dyskusje nad referatami stały się wartością tej konferencji.

Drugiego dnia wystąpienia prelegentów skupione były w'okół problemu funkcjonalności nauki o języku, a także nauczania komunikacyjnego. Miejsce tej nauki oraz znaczenie wiedzy na temat języka w kształceniu sprawności językowej podkreślały prof. Jadwiga Kowalikowa (UJ) oraz dr hab. Helena Synowiec. Niezwykle interesującym i zaskakującym dla wielu było wystąpienie dra Kordiana Bakuły (Uniwersytet Wrocławski), który rzeczowo przedstawił początki i „koniec” nauczania komunikacyjnego w Anglii. Spóźniona lekcja angielskiego stała się okazją do wskazania nowych teorii nauczania, jakim jest dziś kognitywizm oraz rodząca się na Zachodzie „teoria chaosu”. O autentyzm i autonomię, która łączyłaby wolność z odpowiedzialnością, upominała się Wiesława Wańtuch (UAM Poznań), zaś o potrzebie kształcenia kulturowej sprawności komunikacyjnej mówiła dr hab. Maria Jędrychowska. Nawiązaniem natomiast do referatu Bogusława Skowronka było wystąpienie Agnieszki Ogonowskiej (AP Kraków), w którym zarysowała potrzeby kształcenia kompetencji medialnej.

Popołudniową sesję drugiego dnia obrad wypełniły trzy referaty podporządkowane wartościom i rozmaitym sposobom komunikowania o wartościach. Prof. Mieczysław Inglot wskazał na rangę kontekstu biograficznego w odbiorze dzieła literac-