8729581077

l.Wstęp:

PROFILAKTYKA PRÓCHNICY ZĘBÓW

Najlepszym leczeniem jest zapobieganie, czyli profilaktyka. Odgrywa ona ważną rolę w zapobieganiu próchnicy zębów uznanej za chorobą społeczną.

Zapobieganie próchnicy zębów polega na kilku zasadniczych sposobach postępowania, są to:

1.    Prawidłowe odżywianie.

2.    Higiena jamy ustnej.

3.    Okresowe badania kontrolne. Profilaktyka fluorowa.

4.    Lakowanie bruzd, szczelin i zagłębień zębów.

Prawidłowe odżywianie:

Prawidłowe odżywianie ma pierwszorzędne znaczenie w całokształcie profilaktyki osobniczej. Prawidłowa dieta ma wpływ na tworzenie całego kośćca, a z nim razem i zębów.

Jakie są zalecenia dietetyczne mające na celu zapobieganie próchnicy?

-    Zmniejszenie częstości i ilości produktów zawierających cukier oraz ograniczenie ich spożycia tylko do posiłków głównych.

-    Unikanie pokarmów i napojów zawierających cukier co najmniej na godzinę przed snem, unikanie pojenia dzieci płynami słodzonymi szczególnie w nocy (nocą pijemy tylko wodę!). -

-    Przestrzeganie przed pojadaniem i popijaniem przez dziecko soków lub innych słodkich napojów z butelki.

-    Zachęcanie do spożywania produktów, które nie mają ewidentnych właściwości próchnico twórczych: ciemne pieczywo, sery, ryż, makaron, woda, mleko, herbata, świeże warzywo.

-    Karmienie dzieci powyżej 6 miesiąca życia przy użyciu kubka i łyżeczki.

-    Jedzenie twardych pokarmów, gdyż gryzienie powoduje wzrost wydzielania śliny oraz przyczynia się do prawidłowego rozwoju kości i mięśni twarzy. Ma to ważne znaczenie w profilaktyce wad zgryzu.

-    Wprowadzenie jednego „słodkiego” dnia w tygodniu lub jednej “słodkiej” godziny dziennie.

Prawidłowa dieta to ważny element profilaktyki, na który składają się odpowie dni poziom składników mineralnych, odżywczych i witamin oraz racjonalne dawkowanie cukrów i odpowiednia konsystencja pożywienia. Największy wpływ na rozwój próchnicy ma nie tyle ilość, ile częstość i postać, w jakiej są spożywane pokarmy zawierające cukier. Od konsystencji pokarmu zależy jak długo utrzymuje się on na zębach. Najbardziej lepkie (kleiste słodycze, chipsy, ciastka, chrupki) zalegają najdłużej.