Klasyfikacja ubytków próchnicowych wg Blacka
Próchnica zębów jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą narządu żucia, polegającą na odwapnieniu i proteolitycznym rozpadzie twardych tkanek zęba. Podziału ubytków próchnicowych ze względu na ich lokalizację (zasięg występowania) dokonał Black (oryginalnie podzielił je na V grup, później została dodana grupa VI). Klasyfikacja ubytków próchnicowych według Blacka (przedstawiona poniżej) nadal jest najczęściej stosowanym podziałem w stomatologii.
Klasa I - ubytki rozpoczynające się w zagłębieniach anatomicznych wszystkich powierzchni zębów, a więc na powierzchniach:
• żujących zębów przedtrzonowych i trzonowych
• podniebiennych zębów trzonowych górnych
• policzkowych zębów trzonowych dolnych
• podniebiennych siekaczy bocznych górnych (otwory ślepe)
Klasa II - ubytki rozpoczynające się na powierzchniach stycznych zębów przedtrzonowych i trzonowych:
• może obejmować ścianę mezjalną lub dystalną zęba,
• może obejmować powierzchnię żującą i ścianę mezjalną lub dystalną (okluzyjno-mezjalna lub okluzyjno-dystalna),
• może obejmować powierzchnię mezjalno-okluzyjno-dystalną, czyli tzw. MOD.
Klasa III - ubytki rozpoczynające się na powierzchniach stycznych zębów przednich (siekaczy i kłów) z zachowanym brzegiem siecznym.
Może obejmować powierzchnię mezjalną lub dystalną zęba.