IMGw26

2. Niepełnosprawność słuchowa

2.3. Rozpowszechnienie

Niedosłuch jest najbardziej rozpowszechnioną wadą wrodzoną u dzieci w Sta. nach Zjednoczonych (ASHA, 2002). Z głębokim niedosłuchem rodzi się w przy. Miżeniu 1 dziecko na 1000, mniejsze uszkodzenia występują u dwojga, trojga dzieęj na 1000. Wielu ludzi ma problemy ze słyszeniem, przy czym prawie połowa z nich przekroczyła 65 rok życia.

Uzyskanie wiarygodnych statystyk dotyczących liczby niesłyszących i niedosly. szących dzieci w wieku szkolnym jest trudne, ponieważ poszczególne stany po. sługują się różnymi kryteriami definiowania, kto jest niesłyszący, niedosłyszący i lub ma niepełnosprawność wieloraką. W dodatku, Departament Edukacji Sta-nów Zjednoczonych klasyfikuje dzieci według ich pierwotnej niepełnosprawności. Uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną, mający również uszkodzenia siu-chu mogą więc być zaliczeni tylko do kategorii osób z niepełnosprawnością intelektualną albo do kategorii osób z niepełnosprawnością wieloraką, ale zazwyczaj nie do kategorii osób niesłyszących i niedosłyszących. Ponadto, do grupy uczniów niesłyszących i niedosłyszących nie włączono tych słabo słyszących uczniów, którym nie jest potrzebne kształcenie specjalistyczne, gdyż aparaty słuchowe pozwalają im słyszeć wystarczająco dobrze, aby mogli uczestniczyć w typowych zajęciach klasowych bez dodatkowej pomocy. W tych okolicznościach liczba niesłyszących i niedosłyszących uczniów jest prawdopodobnie zaniżona. Niezależnie od tego, zgodnie z przygotowanym dla Kongresu Stanów Zjednoczonych Dwudziestym trzecim rocznvm raportem w sprawie wdrażania ustawy IDEA (Twenty-thirdAn■ nuerf Report to Congress on the Implementation ofthe Indhńduals with Disabilitia Education Act) (U.S. Department of Education, 2001), w roku szkolnym 1999--2000, sklasyfikowanych jako niesłyszący lub niedosłyszący zostało 0,14% dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat, czyli 66 624 uczniów.

Prawie 44% niesłyszących dzieci w wieku szkolnym pochodzi ze środowisk zróżnicowanych kulturowo (Gallaudet Research Institute, 1998). Programy dla dzieci niesłyszących i niedosłyszących służą nie tyle uczniom białym i czarnym, ile przede wszystkim uczniom pochodzenia latynoskiego oraz pochodzącym z Azji i Wysp Pacyfiku. W istocie, częstość rozpoznawania uszkodzeń słuchu u uczniów latynoskich podwoiła się od 1974 r. Wskaźnik ten był wyższy niż wskaż-nH wzrostu populacji latynoskiej w Stanach Zjednoczonych (Andrews, Martin, 0W). Tb, co napawa wielkim niepokojem, to fakt, że niektórzy z tych uczniów me są diagnozowani przed ukończeniem 4. roku życia i często nie są wyposażani w aparaty słuchowe (Walker-Vann, 1998). Brak dostępu do usług edukacyjnych iKządzeń wspomagających słyszenie w okresie wczesnego dzieciństwa pocią-P za sobą długofalowe negatywne skutki, których często nie można już później przezwyciężyć.

2.4. Przyczyny i zapobieganie

Powszechnie wiadomo, że uszkodzenie słuchu może być rezultatem choroby I lub urazu. Utratę słuchu może spowodować np. długotrwały hałas. Oprócz teya, I niektóre rodzaje niesłyszenia mogą być spowodowane przez czynniki goietjBh I ne. To właśnie było przyczyną, dla której Alexander Graham Bell \ iprod&fflH I w końcu XIX w. przyjęcie prawa zakazującego dwóm osobom niesłyszacym fl | wierania małżeństw. Na szczęście, propozycja ta nie została przyjęta. Rozoatt* I nie przyczyn zaburzeń słuchu może być przydatne dla nauczycieli. Określony typ I uszkodzenia słuchu może bowiem wymagać modyfikacji warunków i sposobów nauczania w celu zapewnienia jego efektywności. Wiedza o tym, jak zapolMjf uszkodzeniom słuchu lub zminimalizować ich skutki, potrzebna jest wszystfcttL

2.4.1. Co może być przyczyną uszkodzenia słuchu?

W tym podrozdziale wymieniono pięć najczęściej spotykanych przyczyn nfeś^ szenia i problemów ze słuchem. Jednakże przyczyna uszkodzenia słuchu njMNff połowy dzieci z tym zaburzeniem jest nieznana (Galłaudet Research Institnle, 1998). Im większa jest liczba rozpoznanych przypadków uszkodzeń słuchu, tym bardziej prawdopodobne jest, że przyczyną większości uszkodzeń mieszczący^ się obecnie w kategorii „etiologia nieznana” są czynniki genetyczne.

Oczywiście, poza omówionymi niżej pięcioma przyczynami niedosłuchu, sinieją także inne przyczyny problemów ze słuchem. Wiadomo np.. że około 2% noworodków ulega w okresie płodowym zakażeniu wirusem cytomegalii (cyiome-galwirus, CMV), który jest rodzajem wirusa z rodziny herpes. Następstwem tego zakażenia mogą być różne zaburzenia, w tym niedosłuch typu odbiorczego o różnym nasileniu. Nie dysponujemy obecnie ani szczepionką, ani lekiem, które mogłyby zapobiegać albo leczyć infekcje CM V. Można jednak stosować pewne środU ■ zapobiegawcze. Należą do nich: unikanie osób zakażonych wirusem, badanie brst. używanej do transfuzji i odpowiednia higiena (Galłaudet Research Institute, 1998). Poznajmy teraz pięć znanych, głównych przyczyn problemów ze słucham,^

1.    Czynniki genetyczne są najbardziej powszechną ze znanych pi ijii iji jjB| słyszenia i ciężkiego uszkodzenia słuchu u dzieci. Dowiedziono, że poaafnfl różnych rodzajów niesłyszenia może być uwarunkowanych genetycznie. MośMi^ się spodziewać, że z biegiem czasu coraz więcej „nieznanych przyczyn* zostanie za przyczyny pochodzenia dziedzicznego. U większości dńed, ktfattj niesłyszenie jest dziedziczne, mniejsze jest prawdopodobieństwo wystąpiNM^B pełnosprawności wielorakiej.

2.    Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (meningitis), druga co do i ści występowania znana przyczyna niesłyszenia u dzieci, jest go układu nerwowego (szczególnie dotyczy opon, które pokrywają]