8796960263

8796960263



7. ZNORMALIZOWANY WSKAŹNIK ZIELENI TRWAŁYCH UŻYTKÓW ZIELONYCH - NDVI

Radiometr AVHRR satelity NOAA rejestruje w kanałach 1 i 2 promieniowanie widzialne odbijane od powierzchni Ziemi. Na podstawie licznych doświadczeń została opracowana metoda wykorzystująca informacje z obu kanałów równocześnie. Polega ona na obliczaniu dla każdego piksela wskaźnika nazywanego powszechnie znormalizowanym wskaźnikiem zieleni NDVI (Normalized Difference Vegetation Index). W literaturze światowej jest opisywanych wiele wskaźników zieleni. Najbardziej znany to wprowadzony przez C. J. Tuckera i in. (1981) stosunek odbicia promieniowania w bliskiej podczerwieni (IR) do promieniowania rejestrowanego w czerwonym zakresie widma (R). Wskaźnik ten został przez autorów zastosowany do oszacowania plonów pszenicy. Wśród metod określania wielkości ewapotranspiracji ciekawa jest praca J. L. Hatfielda (1982), który znalazł zależność pomiędzy powyżej opisanym wskaźnikiem a współczynnikiem roślinnym (K) stosowanym w modelach ewapotranspiracji. Wielu autorów stosowało wskaźnik zieleni do analizy zmienności pokrywy roślinnej, procentowego pokrycia terenu przez rośliny oraz wielkości fotosyntezy.

Obok znormalizowanego wskaźnika zieleni pojawiło się pojęcie wskaźnika skumulowanego, który reprezentuje uśrednione wartości wskaźnika zieleni dla różnych okresów, np. tygodnia lub dekady itp. Ten wskaźnik został wykorzystany do opracowania map charakteryzujących stan i rozwój roślinności na obszarach poszczególnych kontynentów, a nawet na całej kuli ziemskiej. Tak na przykład dla Afryki została wykonana taka mapa i opisana przez C. J. Tuckera i in. (1985), dla Północnej Ameryki przez S. N. Gowarda i in. (1985), dla całego świata przez C. Justice’a i in. (1985).

Znormalizowany wskaźnik zieleni można wyrazić wzorem

NDVI = (A2 - Al) / (Al + A2),    (65)

gdzie: Al, A2 - wartości tzw. albedo w kanałach 1, 2.

Mianownik w równaniu (65) jest czynnikiem normującym absolutną różnicę w odbiciu spektralnym, wywołanym zmiennością położenia Słońca i kąta widzenia radiometru satelity.

Albedo w kanałach 1 i 2 oblicza się następującym wzorem:

Al,2 = Gl,2 DNI,2 + 11,2,    (66)

gdzie:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
10001 4 BONITACJAj GLEB TRWAŁYCH UŻYTKÓW ZIELONYCH KLASA I - TZU na glebach mineralnych zasobnych w
Bonitacja trwałych użytków zielonych klasa I klasa II klasa III klasa IV klasa V klasa VI STREFY
gleby473 grube pokłady. Stanowią one typy siedliskowe trwałych użytków zielonych, jak łęgi zastoisko
IMG 83 (2) W Polsce wydziela się cztery strefy rozmieszczenia trwały cli użytków zielonych: -
skanuj0010 Zadanie 37. Orkę użytków zielonych wykonuje się pługiem z odkładnicą ^A. śrubową. B.
IMG!05 (2) FUNKCJE UŻYTKÓW ZIELONYCH: -    hydrologiczna, -    klimaty
Cześć III - Prnlotcchnlka Zakładanie i odnawianie użytków zielonych (R. Hania) Degradacja ubytków
2)    W przypadku gospodarstw, które dysponują trwałymi użytkami zielonymi
53. HEWELKE P., 1974: Niedobory opadów użytków zielonych. Wiad. Mel. I Łąk. Nr 3; s. 7 Doświadczenie
Szymańską 50%). W: Perspektywy gospodarowania na trwałych użytkach zielonych w ramach „Wspólnej Poli
Ekosystemy rolnicze - problemy i zagrożenia •    Przeciążenie użytków zielonych
gleby302 mokłe — klasy V i VI. Są to naturalne siedliska użytków zielonych, a uprawa ich jako gleb o
tab1 WSPÓŁCZYNNIKI PRZELICZENIOWE DO OCENY JAKOŚCI GLEB DLA TRWAŁYCH UŻYTKÓW
6. WYKORZYSTANIE INFORMACJI O WIELKOŚCI EWAPOTRANSPIRACJI UŻYTKÓW ZIELONYCH DO OCENY WILGOTNOŚCI GLE
Wskaźnik Odsetek artykułów w górnym decylu Znormalizowany wskaźnik cytowań J
Podział użytków zielonych: Ze względu na sposób powstania i czas użytkowania I.

więcej podobnych podstron