M4
go się imperializmem mocarstY/a byłoby natomiast e*re»«gó2a*&e niebezpiecznym zagrożeniem Polski,śtwarzająe przez to od strony północno-wschodniej warunki stałego zaognienia sytuacji. Trudno zrozumieć, jakie konkretnie interesa obrony może mieć Rosja sowiecka w kraju nie mającym ważnego portu na Bałtyku , ore* zamieszkałym przez katolickich chłopów 1 mieszczan, [głęboko/przywięzaiiycHVdo ś&nedf drobnej (prywatnejfwła sńoścl^T ołreycirrifleolag-j-i kowanietycznej j! -gospodarczo nd-Lat- -
wienyelr tts; egpogt de Wielkiej Brytanji. Litwa jest Zwięzko -v/i Sowieckiemu niepotrzebna, a uznanie jej przynależności do Związku Sowieckiego, rzekomo dla względów strategicznych, byłoby sankcjonowaniem nie defenzywnego, lecz wybitnie often-
żywnego programu sowieckiego.
Rząd polski uważa obecnie, podobnie jak w chwili pod -pisywania układu z 25 sierpnia 1939r* utrzymanie niezależ -ności Litv/y bez względu na przyszły stosunek tego kraju do
Polski, za jeden z naczelnych postulatów polskie-g racj-i-
--b) Symetrycznym do Litw^żyv;ótnymNinteresem fcołskj jest &e-obownnje w gr^nicac-h -Ruaauftfi Bukowiny. Jeżeli żaden akt prawny polsko-brytyjski nie dotyczy tej sprawy, to tylko dlatego, że w chwili zawierania umowy o sojuszu polsko -brytyjskim nie zachodziła po tanu potrzeba, ,fekoro Rumun ja
. 23
posiadała w tym czasie gY/ai’sncje brytyjska i sojusz defen -żywny z Polskę..
irrhswet może stopniu, niż, jeżeli chodzi o -Litwę, posiadanie Bukowiny nie przedstswia-"żadjiego znaczę -nia dla obrony Rosji. Ubogi ten kraj., nie prowadzący do morza ani do Dunaju nigdy dotychczas nie był przedmiotem aspiracji państwa rosyjskiego. Jego ludność, związana interesami i komunikacjami tylko z Rumunją i z Polskę
A
j es t„ również- .mak, te dwa~kr& je. niechętna ideolog ji komuni w gtycamaj. Uznanie przynależności Bukowiny do Rosji