Naelektryzowany obiekt z materiału dielektrycznego podlega rozładowaniu na drodze:
upływu
skrośnego (w objętości obiektu), upływu powierzchniowego oraz upływu przez powietrze.
Przy dużych wartościach natężenia pola elektrycznego występują wyładowania elektrostatyczne
niezupełne - ulotowe lub snopiaste, oraz zupełne - iskrowe. Wyładowania ulotowe i snopiaste
powstają w warunkach silnie niejednostajnego pola elektrycznego, którego natężenie przekracza
wartość krytyczną 3-106 V-m-l. Dalsze zwiększanie przestrzeni, w której występuje natężenie pola o
wartości krytycznej, prowadzi do powstania wyładowania iskrowego. Wyróżnia się następujące
wyładowania elektrostatyczne: międzyelektrodowe, elektroda - dielektryk,
bezelektrodowe,
piorunopodobne. Każde z tych wyładowań może występować jako niezupełne i zupełne.
Wyładowania międzyelektrodowe występują najczęściej pomiędzy odizolowanym a uziemionym
elementem metalowym. Wyładowania elektroda - dielektryk są to wyładowania inicjowane pomiędzy
naelektryzowanym obiektem z materiału dielektrycznego a zbliżoną do niego uziemioną elektrodą.
Wyładowania bezelektrodowe występują pomiędzy dwoma obiektami z materiałów dielektrycznych w
warunkach ich rozdzielania, przy rozdrabnianiu itp. Wyładowania tego rodzaju powstają np. podczas:
odwijania folii z bębna, ślizgania taśm przenośników po wałkach z materiałów dielektrycznych,
strzepywania filtrów workowych itp.