Badania materiałów dielektrycznych 8

pszego styku - stosuje się przygotowanie próbek w ten sposób, że na ich powierzchnie nanoszone są dodatkowe, cienkie warstwy przewodzące o kształtach elektrod takich jak na rys.12.1. Są to najczęściej cienkie folie aluminiowe lub miedziane, przyklejone specjalnymi klejami przewodzącymi lub olejem parafinowym; można też stosować powlekanie lakierami albo pokostami przewodzącymi, a najlepszy styk z powierzchnią uzyskuje się stosując elektrody nakładane technologią metalizacji natryskowej lub próżnowego napylania metali Cnp. miedzi, srebra, złota). Próbka z naniesionymi trwale i dobrze przylegającymi elektrodami umieszczona jest w poprzednio opisanym kondensatorze pomiarowym, którego elektrody dotykając do elektrod na próbce zapewniają właściwe warunki badań.

V dalszy ciągu przedstawione zostaną typowe układy pomiarowe, w których wykonywane będą pomiary interesujących nas parametrów CR_g. Rp, tg <5) próbek przygotowanych w omówiony wyżej sposób, umieszczonych w kondensatorze pomiarowym, trójelektro-dowym.

Rys.12.2. Schematy układów do pomiarów rezystancji skrośnej Ca)

oraz rezystancji powierzchniowej Cb) próbki dielektryka z elektrodami według rys.12.1:    U-napięcie źródła

zasilającego, mierzone woltomierzem V: I , I - prądy

skrośny lub powierzchniowy mierzone miernikiem małych prądów

Układy do stałoprądowych pomiarów rezystancji przedstawiono

na rys.12.2. Zależnie od sposobu połączenia elektrod próbki

z układem pomiarowym uzyskuje się możliwość pomiaru rezystancji

skrośnej R Crys.12.2a) lub rezystancji powierzchniowej R s    p