9372349747

19

Krwiak podtwardówkowy.

Część krwiaka, usunięta w całości, przedstawia sie w postaci masy 5X5 cm., grubości 2.5 cm. Powierzchnia jej zwrócona ku twardówce gładka, lśniąca, tu i ówdzie widać na niej małe naczynia włosowate. Powierzchnia, zwrócona ku pajęczy-nówce—matowa, poorana bruzdami, wyraźnie wy-puklonemi w stronę mózgu. U brzegów masa ta jest bardziej zbita, elastyczna, w środku chełbo-cąca przy uciskaniu. Mamy zatem do czynienia z torbielą. Na przekroju torbiel ta przedstawia się w ten sposób (rys. 4), że od strony zewnętrznej,

W tej również warstwie, zwłaszcza u brzegów krwiaka, spotykamy duże ilości złogów barwika krwi, leżącego jużto wewnątrz - jużto zewnątrz-komórkowo. Następną warstwą krwiaka jest warstwa tkanki łącznej o utkaniu bardziej zbitem, posiadająca również dużą ilość włośniczek, nacie-czonych tu i owdzie komórkami krwiopochodne-mi. Wśród nich przeważają limfocyty. Włośnicz-ki tej warstwy wysyłają w kilku miejscach pęcz-

Rys. 5a. Przyp. 2. Ogólny obraz utkania krwiaka (heina-

toksyliua i eozyna. x 2}4).

l

Rys. 4. Przyp. 2. Przekrój krwiaka: Widać na rysunku od zewnątrz do środka kolejno: Monę wewnętrzna, odgraniczającą skrzep od opony pajęczej, skrzep, torebkę krwiaka, •wreszcie zewnętrzną błonę o budowie zbitej tkanki, podobnej z wyglądu do tkanki tłuszczowej.

t. j. od strony opony twardej spostrzegamy warstwę tkanki przypominającej zbitą tkankę tłuszczową, potem następuje warstwa wyraźnie odgraniczającej się torebki o wyglądzie łącznotkanko-wym torebek ropni mózgowych, która okala od zewnątrz światło wypełnione skrzepem, poniżej widać cienką błonkę odgraniczającą skrzep od pa-jęczynówki.

Drobnowidowo, utkanie krwiaka przedstawia się, jak następuje (rys. 5, a i b):    Od strony

twardówki powierzchnia jego jest wyłożona warstewką krwinek czerwonych. Następnie, ku wewnątrz, widzimy dosyć szeroką warstwę luźnej tkanki łącznej, silnie unaczynionej. W tej warstwie spotykamy również liczne „jamki”, t. j. mniej lub więcej szerokie przestrzenie, wysłane śródbłonkiem, gdzieniegdzie wypełnione bezpostaciową masą, barwiącą się eozyną różowawo, gdzieniegdzie zaś czerwonemi i białemi ciałkami krwi.

Rys. 5b. Przyp. 2. Ogólny obraz utkania krwiaka (impregnacja srebrem metoda P c r d r a u a, x 2%).

ki naczyniowe wgłąb samego skrzepu krwi, który przedstawia się jako bezpostaciowa masa. Od strony pajęczynówki, skrzep krwi odgraniczony jest błonką, znacznie cieńszą od błony, przylegającej do twardówki. Na błonkę tę składają się, od wewnątrz ku zewnątrz: warstewka tkanki łącznej zbitej, warstwa tkanki łącznej luźnej z dużą ilością włośniczek ,oraz warstewka krwinek czerwonych, wyściełających powierzchnię krwiaka od strony pajęczynówki, podobnie jak to widzieliśmy na powierzchni krwiaka, zwróconej ku oponie twardej. Obie warstwy zbitej tkanki łącznej, t. j. w błonie zewnętrznej i wewnętrznej, zbudowane są z długich komórek włóknorodnych i dużej ilości włókien klejorodnych. Włókna te okalają światło torbieli krwiaka i u jego brzegów przechodzą z jednej warstwy w drugą.

Wśród bezpostaciowej masy samego skrzepu krwi roi się od niezmiernie licznych komórek żer-