9679386274

S. Czachorowski: seminarium magisterskie

a.    Przegląd systematyczny gatunków (autekologia)¹⁸. Po wyraźnie materiałowej części wymieniającej liczbę osobników na poszczególnych stanowiskach, zbiornikach, siedliskach, okresach fenologicznych itd. może nastąpić podsumowanie i uogólnienie charakteru ekologicznego gatunku, posiłkując się także literaturą. A więc jest to typowa dyskusja. Taka konstrukcja jest logiczniejsza niż prezentowania wyników dla wszystkich gatunków, a potem jeszcze raz dla wszystkich gatunków przeprowadzać dyskusję i wyciągać wnioski. Autekologiczny przegląd gatunków zaburza czytelność oddzielenia wyników od dyskusji. Przy każdym gatunku - swoistym podrozdziale - mogą znaleźć się informacje z własnych wyników, jak i informacje z literatury. Na koniec może pojawić się wniosek, dotyczący charakteru gatunków (np. jeziorny, eu-rytopowy, drapieżny). Umieszczanie przeglądu gatunków (część autekologiczna) ma sens wtedy, gdy wykorzystujemy gatunki do opisu biocenozy, a więc traktujemy je jako swoiste cechy. Można jednakże umieścić informacje o gatunkach w „ materiałach i metodach ”, np. w tabeli, z informacjami, które uznaliśmy za gatunki jeziorne, drobnozbiornikowe itd. Jest to podstawa o dalszej analizy.

b.    Ogólna charaktery styka materiału (zestawienie tabelary czne gatunków, dominacja, frekwencja, wskaźniki różnorodności, naturalności itp.)

c.    Omówienie fauny różnych środowisk, stanowisk, siedlisk okresów fenologicznych.

d.    Analiza podobieństw faunisty cznych pomiędzy stanowiskami, zbiornikami, siedliskami itp.

e.    Analiza wspótwystępowania gatunków, wyróżnienie zgrupowań.

f.    Analiza korelacji między jakimiś czy nnikami itd.

g.    Inne analizy.

Wyżej przedstawiona została przykładowa struktura „wyników” pracy opisowej. Prace o charakterze ekspery mentalnym będą miały inne podrozdziały. Podobnie z praca o charakterze przeglądowym (wyniki i dyskusja tworzą w zasadzie jeden rozdział).

4. Dyskusja

W tym rozdziale znajdzie się omówienie wyników, ich interpretacja, na tle innych danych z piśmiennictwa. Łatwiej ułożyć kompozycję dyskusji dla prostej pracy z jednym eksperymentem. Trudniej poradzić sobie z dyskusją w przypadku wielowątkowej, opisowej pracy ekologicznej. Wraz z analizą obiektu ekologicznego wy lania się czasem kilka różnych wątków. Wtedy dyskusję także trzeba rozdzielić na kilka mniej lub bardziej zazębiających się problemów, czasem stosując nawet tytuły podrozdziałów.

W dyskusji trzeba porównać własne obserwacje i wyniki eksperymentalne lub nawet wnioski i hipotezy z innymi, publikowanymi danymi. Pojawia się pytanie jak interpretować uzyskane wyniki.

¹⁸ Nie wszystkie elementy muszą wystąpić w każdej pracy! Więcej na ten temat w skrypcie S. Czachorowski „Opisywanie biocenozy - zoofenologia"