9693893595

1.    chcemy aby program składał się z bloków funkcjonalnych o ściśle określonym działaniu - co czyni program lepiej zrozumiałym i jest szczególnie zalecane w przypadku długich programów

2.    funkcja będzie przynajmniej kilkukrotnie wykorzystywana w danym programie Definicja funkcji w Matlabie musi rozpoczynać się od linii o następującej strukturze:

function wektor zmiennych wynikowych = nazwa_funkcji(parametry wejściowe)

Na przykład: function [y 1, y2, y3] = funl(xl, x2, x3, x4)

7.1.1    Przykład 1. Funkcja "silnia"

% Funkcja silnia wyznacza watosc n! function [wynik]= silnia(n)

wynik=l; for i=l:n

wynik=wynik*i;

end_

Po zapisaniu tej funkcji do pliku, który musi w tym przypadku mieć nazwę silnia.m można wywoływać funkcję z konkretnymi wartościami argumentu n:

» silnia(5)

120

» silnia(9) ans =

362880

7.1.2    Przykład 2. Funkcja "pierwiastek z sumy kwadratów"

W przypadku gdy w wyrażeniach powtarzają się pewne działania lecz dotyczą one różnych danych, może być opłacalne napisanie własnej funkcji. Na przykład jeśli dla danego x mamy obliczyć wyrażenie:

p _ 1^ + x j być może następne wyrażenia w których występuje pierwiastek z 4x* +16

sumy kwadratów to można zdefiniować funkcję: function c = pwsk(a,b)

% dla dwu liczb danych jako argumenty oblicza pierwiastek z sumy ich kwadratów |c = sqrt(a^A2+b^A2)

Trzeba zapisać ją do pliku o nazwie pwsk.m a następnie można wykorzystać ją na przykład w takim programie:_

K=1

jwhile x ~ = 0 x = input('x-);

p = (1 - pwsk(3 ,x))/(pwsk(2 *x^A2, 4) disp('p='); disp(p) ęnd

7.1.3 Przykład 3. Funkcja z instrukcją IF (rozwiązywanie równania kwadratowego)

Podany wcześniej przykład skryptu (procedury) do rozwiązywania równania kwadratowego pokazano poniżej przerobiony na funkcję: