9733773827

8. Wnioski

1. Wyżyna Krakowsko-Częstochowska to odrębna kraina geobotaniczna, której szatę roślinną w porównaniu z szalą roślinną sąsiednich makroregionów cechuje:

—    41 gatunków występujących wyłącznie na tym terenie oraz 30 gatunków, które spotykamy tu znacznie częściej niż w sąsiednich regionach (tabela 18),

—    wysoka liczba gatunków rodzimych należących do klasy Querco-Fagetea (202) oraz Festuco-Brometea (176) — ryc. 20,

—    największa w Polsce (poza górami i pogórzem) liczba (aksonów górskich schodzących na niż — aż 85 gatunków (tabela 7),

—    znaczna liczba (136) gatunków wskaźnikowych starych lasów (tabela 8),

—    wyjątkowo duży udział roślin chronionych (156 gatunków ściśle chronionych i 18 chronionych częściowo) — tabela 14,

—    występowanie buczyn podgórskich (karpackiej i sudeckiej), ciepłolubnych buczyn nawapiennych, zboczowych lasów jaworowych oraz muraw kserotermicz-nycłi.

W stosunku do Hory ogólnej Polski badany teren wyróżniają następujące cechy:

—    wyższe udziały procentowe gatunków należących do rodzin: iMiniaceae, Fabace-ae, Sc.rophulariaceae, Poaceae i Hrassi-caceae, i niższe w przypadku rodzin: Cy-peraceae, Ranunculaceae, Asteraceae i Caryophyllaceae (tabela 4),

—    większy udział procentowy elementów geograficznych łącznikowych oraz podcienieniu cyrkumborealnego i eurosybe-ryjskiego, a mniejszy podelementu euro-pejsko-umiarkowanego (ryc. 60),

—    o wiele większy udział elementu kierunkowego południowo-wschodniego, mniejszy zaś — zachodniego i południowego (ryc. 61).

Granica dzieląca Wyżynę Krakowsko-Częstochowską na dwa okręgi geobotaniczne biegnie wzdłuż pasma wzgórz położonego na linii Wolbrom — Krzeszowice i pokrywa się z wododziałem Rudawy oraz Białej Prze-mszy. Jej przebieg uzasadniają następujące argumenty:

—    występowanie tu granicy między żyzną buczyną karpacką (Dentario glandulosae--Fagetum) a żyzną buczyną sudecką (Dentario enneaphylli-Fagetum) — ryc. 37 i 39,

—    rozkład koncentracji stanowisk gatunków mających na badanym terenie określone typy zasięgów lokalnych (ryc. 67 i 69) oraz należących do wybranych syntakso-nów (ryc. 17, 19, 23—25),

—    zróżnicowanie roślinności potencjalnej (rozdz. 3.7),

—    podobieństwo flory poszczególnych jednostek kartogramu (ryc. 71),

—    warunki fizycznogeograliczne — ukształtowanie terenu (granicę stanowi pasmo wzgórz położone na wododziale) — oraz odmienne warunki glebowe (na zachód od tej linii dominują gleby bielicowe — ryc. 85, a na wschód — gleby brunatne — ryc. 86).

Na podstawie analizy wartości współczynników korelacji rang Spearmana między natężeniem 10 czynników środowiskowych a liczbami gatunków należących do 14 wybranych grup (tabela 20) stwierdzono, że decydujący wpływ na rozmieszczenie roślin naczyniowych na terenie Wyżyny Kraków-