9814371987

89

ŚWIAT W CZASOPISMACH MŁODZIEŻOWYCH

wanych (tampony TAMPAX, 10/98) — np. w odpowiedziach na kłopotliwe pytania „dr Ewa” zaleca w sposób dosyć imperatywny: „porozmawiaj z mamą”, „spróbuj podrzucić mamie”. Znamienne i ważne jest to, że wzory zachowania zwykle uwzględniają rodziców jako ważnych, ostatecznych arbitrów:

Porozmawiaj z rodzicami co sądzą o tym, abyś zrezygnowała zjedzenia mięsa. (...) Musiałabyś razem z mamą zaplanować jadłospis, tak aby nie ucierpiał na tym twój organizm. Jeśli twoi rodzice będą zdecydowanie przeciwni temu. abyś przeszła na wegetarianizm, wytłumacz im, że nie rezygnujesz zjedzenia w ogóle, ale chcesz dostarczać potrzebne swojemu organizmowi składniki z innych niż mięso źródeł.

Taka postawa, zalecana przez redakcję Dziewczyny kontrastuje z zalecaną samodzielnością (w sprawach mniejszej wagi), matka/mama raczej wychowuje, niż jest partnerką:

kolacja taka, jaką mama nauczyła się przygotowywać w swoim kraju / na szczęście mama skutecznie sprzeciwiła się realizacji marzeń/ Mama twierdzi, że pies nic nadaje się do naszego mieszkania. Może mama zgodzi się np. na rybki albo kanarka?; Porozmawiaj z mamą o rodzajach zabezpieczeń higienicznych; Musiałabyś razem z mamą zaplanować jadłospis / jak mogę przekonać mamę, żeby pozwoliła mi używać tamponów TAMPAX?

Szkoła i grono rówieśników to ważne grupy odniesienia bohaterek pisma. W liście jednej z czytelniczek miesięcznika czytamy, że „wiele problemów dziewczyn (...) dotyczy samotności”, stąd problematyka przedstawiana w Dziewczynie najczęściej obejmuje jedną z relacji dziewczyna-chłopak (0,3327).

„Głównym powodem ich (dziewczyn) «problemów» są chłopcy” — czytamy w miesięczniku. Redakcja pisma uświadamia swoje czytelniczki, jak ważny jest „pierwszy raz”, zawiązywanie młodzieńczych przyjaźni. Pierwsza miłość wymaga nieco wysiłku, dziewczyna nie może pozostawać bierna, chłopaka trzeba „spotkać”, „złapać kontakt z chłopakiem”. Przyszły partner, „chłopiec marzeń”, „chłopak snów” jest często przedstawiany jako „chłoptaś”, obiekt podboju („upatrzony chłopiec”). Zdobywczyni postępuje zgodnie z zaleceniami redakcji, radami innych dziewcząt („obserwuj swego chłopca marzeń i spróbuj przez intensywne spojrzenie”), stara się „przejąć inicjatywę”, wysyła „sygnały erotyczne, które pobudzają chłopców”, stosuje „uwodzicielski uśmiech — to zawsze przyciąga chłopców”. Dzięki tym zabiegom można zdobyć bardzo różnych chłopców. Możliwe są wszelkie typy: od chłopców „romantycznych” po skejtów („skejci, chłopcy z wyglądem modeli, zwariowani). Muzyka i taniec to najlepsze sytuacje do podboju, flirtu, spędzania czasu z partnerem. Można też wybrać kino lub wspólną gimnastykę — w tym samym czasie dziewczyna dba o siebie i jest z chłopcem; ogólnie mówiąc każde miejsce jest dobre (np. „flirt na basenie”).

Chłopcy nie są pozbawieni wad, dlatego trzeba ich trzymać krótko, nie należy „spełniać wszystkich zachcianek chłopców”, a nade wszystko nie wolno ulegać ich żądaniom i dawać „dowodów miłości”. Z drugiej strony raz zdobytego chłopca należy przy sobie utrzymać, stąd rada: „nie szczędź swojemu chłopakowi pochwał i uznania, chłopcy to uwielbiają”. Trzeba się odpowiednio ubierać, np. w „czarno-czerwone paseczki, od których chłopak dostanie