984501812

sów wędrówki przez pustynię, gdy wskazywały im drogę⁹⁶. Były co znaki obecności Boga, który wyprowadził ich z niewoli egipskiej. Do motywów starotestamentalnych nawiązuje słownictwo wskazujące na ingerencję Boga: „[Obecność Pańska] [...] cieni-sto-obłocznym JESTEM wpłynęła w krew Miriam i wraz z krwią wypełniła wszystkie komórki jej ciała aż do ostatnich granic jej jestestwa” (HI, 19).

„Obecność Jahwe”, Szechina, nazwana w tym fragmencie „cienisto-obłocznym JESTEM”, to dla wychowanych w kulturze biblijnej Izraelitów przekonanie, iż Bóg zawsze jest gotów ingerować w historię swego narodu, aby go wspierać, żeby uczynić ją historią zbawienia⁹⁷. Epitet cienisto - obłoczny bezpośrednio nawiązuje do sposobu, którego użył Bóg, by objawić swą obecność w słupie obłoku podczas wędrówki narodu do Ziemi Obiecanej⁹⁸. len sam Bóg, który wszedł w życie swego narodu, widząc jego niewolę polityczną, teraz również interweniuje w niepowtarzalny sposób, aby wyprowadzić całą ludzkość z niewoli grzechu. I tym razem, podobnie jak na pustyni, objawia się również za pomocą światła, cienia i obłoku. Użycie wyrazów- zwracających uwagę na biologiczny wymiar życia: krew, komórki ciała,

Wj 40, 38: „Obłok bowiem Pana za dnia zakrywał przybytek, a w nocy błyszczał jak ogień [...] w czasie całej ich wędrówki”.

⁹⁷    Praktyczny słownik...,, kol. 839-830.

⁹⁸    Warto w tym momencie przywołać fragment wypowiedzi G.Ricciot-tiego (Życie Jezusa Chrystusa, Warszawa 1956, s. 263): „lak jak dawniej gloria Jahwe unosiła się na kształt obłoku nad namiotem hebrajskim jako ocieniająca zasłona [por. Wj 40, 34-36], tak też zacieni ten żyjący Przybytek - Dziewicę, -a Syn. który się z Niej narodzi, nie będzie miał innego Ojca, prócz Bog3^,ł. Podobne stanowisko zajmują autorzy nowego opracowania Pisma Świętego: „obłok, który ocienił Maryję, jest aluzją do obłoku, który wg Wj 40, 30 spoczywał nad Arką Przymierza na znak obecności Boga. W świetle tej aluzji Maryja okazuje się Arką Nowego Przymierza, w której Bóg jest obecny już nie w znaku i symbolu, ale w rzeczywistości przez wcielenie” (Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, red. M. Peter, M. Wolnicwicz, Poznań 1994, l 4, s. 150-151). Obłok symbolizujący opatrzność, świętość i epifanię pojawia się także w innych miejscach Starego Testamentu: Wj 40, 34; Kpł 16, 2; Hi 26, 8; Ez 30, 3.

189