page0086

84

Podróż h pustyni.

Gdy Bóg już wywiódł Izraelitów przez Mojżesza z morza Czerwonego, weszli na poszczę Sur, i przybyli do Mara. Lecz wody tego miejsca były tak gorzkie, że niepodobna było je pić. Zaczęli więc szemrać przeciw Mojżeszowi; lecz ten święty mąż, nic zważając na ich niewdzięczność, błagał Boga. Bóg rozkazał mu wrzucić w te wody pewne drzewo,¹ i w tejże chwili zamieniły się na słodkie. Następnie Izraelici weszh do wielkiej pustyni Syn, a gdy już spożyli wszystkę żywność, którą przyprowadzili z Egiptu, szemrali znów przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, mówiąc: „Oby się raczej Bogu podobało abyśmy pomarli w Egipcie od ręki Pańskiej, gdyśmy siedzieli nad garnkami pełnemi mięsa, i gdyśmy jedli tyle chleba ileśmy pragnęli! Dla tegoż nas sprowadziłeś do tej pustyni, ażebyś nas pomorzył głodem?” Wtenczas Bóg kazał Mojżeszowi im powiedzieć: „Spuszczę wam jak deszcz cldeb z Nieba, którego zbierzecie tyle, ile będziecie potrzebowali najeden dzień; śzó-stego zaś dnia nagotujcie dwa razy tyle jak zwykle, dla zachowania go u siebie, a dowiecie się, jeszcze tego wieczora, że_tto Pan który was wywiódł z Egiptu.” Przyleciała więc wieczór wielka liczba przepiórek, które pokryły cały obóz, a rano znajdowała się rosa w około obozu, lgdy powierzchnia ziemi nią się pokryła, ukazało się na puszczy coś drobnego jakby potłuczonego w moździerzu, i było podobne do tych małych ziarn szronu białego, który podczas zimy spada na ziemię. Co ujrzawszy dzit-ci Izraela, mówiły do siebie: „Man-hu?