9965379535

382 Paweł Pędzich, Kamil Latuszek

Jako jeden z pierwszych tego typu rozwiązanie zaprezentował w swojej pracy doktorskiej P. Stooke z Uniwersytetu Victorii. Na podstawie obrazów z misji Voyager opracował mapę Amalthei - satelity Jowisza. Jako powierzchnię odniesienia zastosował 4-osiową elipsoidę z osiami a = 105 km, a' = 165 km, b = 83 km, c = 75 km (gdzie c jest osią biegunową). Natomiast M. Nyrtsov, L. Bugaevsky i P. Stooke (2007) zaprezentowali mapę aste-roidy Eros w odwzorowaniu walcowym rów-noodległościowym (ryc. 23), przyjmując jako wanie walcowe równoodległościowe w kierunku południków,

-    zmodyfikowane odwzorowanie izowalcowe,

-    zmodyfikowane odwzorowanie Sansona,

-zmodyfikowane odwzorowanie Kawrajskie-

go (ryc. 24).

Do kartowania obszarów podbiegunowych stosuje się odwzorowania azymutalne perspektywiczne - ortograficzne (ryc. 25A), gnomo-niczne, stereograficzne oraz ich modyfikację zaproponowaną przez P. Stooke’a - odwzorowania morfograficzne.

Ryc. 23. Siatka kartograficzna asteroidy Eros w odwzorowaniu walcowym równoodległościowym elipsoidy sześcioosiowej (M. Nyrtsov i inni 2007)

Fig. 23. Cartographic grid of the Eros asteroid in eguidistant cylindrical projection of a six-axis ellipsoid (M. Nyrtsov et al., 2007)

powierzchnię odniesienia elipsoidę sześcioosio-wą (a = 14 274,9 m, b = 7583,6 m, c = 6250,2 m, a’= 15 804,3 m, b’ = 4750,8 m, c’ = 5839,6 m).

M. Nyrtsov (2003) zaproponował również wiele innych odwzorowań do kartowania całego obiektu o nieregularnych kształtach, m.in.::

- zmodyfikowane kwadratowe odwzorowo-

W przypadku kartowania wschodniej i zachodniej półkuli obiektów nieregularnych oraz przyjmowania różnych południków ograniczających brzeg siatki kartograficznej, kształt przedstawianych obiektów może się znacznie różnić. Do odwzorowania przeciwległych półkul stosuje się południki osiowe 0,180 oraz 90